Wycofanie z używania środka trwałego a amortyzacja

W momencie wycofania środka trwałego wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, traci on cechy środka trwałego, a podatnik przestaje być uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tego składnika majątku.

Publikacja: 08.01.2024 02:00

Wycofanie z używania środka trwałego a amortyzacja

Foto: Adobe Stock

Tak stwierdził dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 15 września 2023 r. (0111-KDIB1-1.4010.375.2023. 1.RH).

Spółka w ramach działalności w zakresie wynajmu samochodów i zarządzania flotą ujmuje jako środki trwałe samochody osobowe. Wprowadzone do ewidencji środków trwałych samochody osobowe są wykorzystywane przez spółkę do momentu wycofania ich z floty oferowanej klientom do wynajmu, co skutkuje zaprzestaniem wynajmowania określonego samochodu oraz odstawieniem na plac parkingowy prowadzony przez zewnętrznego operatora logistycznego działającego na zlecenie spółki lub na jej parking. Samochód osobowy po wycofaniu z używania pozostaje na parkingu przez pewien okres czasu, oczekuje na sprzedaż, nie generuje już przychodu i nie jest przez spółkę wykorzystywany w jej działalności gospodarczej.

Czytaj więcej

Sprzedaż auta firmowego osobie prywatnej

Wątpliwość spółki dotyczyła prawidłowego rozumienia, że nie jest ona uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od samochodów osobowych po wycofaniu ich z działalności. Jej zdaniem wraz z wycofaniem samochodu z eksploatacji i przekazaniem go na plac parkingowy, traci on cechy środka trwałego w sposób definitywny, co oznacza, że spółka przestaje być uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tego pojazdu. Dyrektor KIS podzielił stanowisko spółki.

Komentarz eksperta

Natalia Kozyra - konsultantka w dziale prawnopodatkowym PwC

Zgodnie z ustawą o CIT środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji są składniki majątku stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu (art. 16a ust. 1 ustawy o CIT).

Zgodnie z powyższym, jednym z kryteriów uznania danego składnika majątkowego za środek trwały jest jego przeznaczenie na cele związane z działalnością gospodarczą. Tak więc amortyzowany może być tylko taki środek trwały, który ma związek z działalnością podatnika, a on sam faktycznie taki środek trwały do celów działalności wykorzystuje.

W momencie, w którym podatnik zaprzestaje wykorzystywania danego środka trwałego na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności poprzez definitywne i ostateczne zakończenie jego używania, traci on cechy środka trwałego podlegającego amortyzacji, gdyż nie spełnia wszystkich przesłanek w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o CIT. Przepis ten wprost przewiduje, że dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, które nie zostały oddane do używania innemu podmiotowi na podstawie stosownej umowy, wymaga bezpośredniego, a więc fizycznego i faktycznego ich wykorzystywania przez podatnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Okres, w którym podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych wskazuje art. 16h ust. 1 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem odpisów amortyzacyjnych dokonuje się do końca miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór. Oznacza to, że decyzja o wycofaniu nie w pełni umorzonego środka trwałego z używania skutkująca postawieniem go w stan likwidacji lub zbyciem powoduje zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zdarzenie to miało miejsce.

W przypadku likwidacji takiego środka trwałego należy mieć na uwadze art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeśli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. W tej sytuacji podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów nieumorzoną wartość likwidowanego środka trwałego, pod warunkiem spełnienia warunku zawartego w powyższym przepisie.

W przypadku zbycia środka trwałego, który nie został jeszcze całkowicie zamortyzowany, za koszt uzyskania przychodu uznaje się wartość początkową danego środka trwałego pomniejszoną o sumę dokonanych od niego odpisów amortyzacyjnych (art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT).

Omawiana interpretacja dotyczy wątpliwości, z jakimi zmagają się podatnicy w związku z dokonywaniem odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych. Potwierdzenie stanowiska wnioskodawcy przez dyrektora KIS dla podatników oznacza, że decydując się na wycofanie z używania danego środka trwałego w działalności należy zaprzestać dokonywania od niego odpisów amortyzacyjnych. Ponadto podatnik powinien pamiętać, że zaprzestanie to następuje w miesiącu następującym po miesiącu, w którym miejsce miało zdarzenie powodujące, że dany środek trwały nie jest wykorzystywany dalej w działalności gospodarczej. Brak możliwości dalszej kontynuacji amortyzacji wywołuje skutki podatkowe w postaci zaliczenia lub nie pozostałej, nie w pełni umorzonej części do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

Tak stwierdził dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 15 września 2023 r. (0111-KDIB1-1.4010.375.2023. 1.RH).

Spółka w ramach działalności w zakresie wynajmu samochodów i zarządzania flotą ujmuje jako środki trwałe samochody osobowe. Wprowadzone do ewidencji środków trwałych samochody osobowe są wykorzystywane przez spółkę do momentu wycofania ich z floty oferowanej klientom do wynajmu, co skutkuje zaprzestaniem wynajmowania określonego samochodu oraz odstawieniem na plac parkingowy prowadzony przez zewnętrznego operatora logistycznego działającego na zlecenie spółki lub na jej parking. Samochód osobowy po wycofaniu z używania pozostaje na parkingu przez pewien okres czasu, oczekuje na sprzedaż, nie generuje już przychodu i nie jest przez spółkę wykorzystywany w jej działalności gospodarczej.

Pozostało 86% artykułu
Nieruchomości
Jak kwestionować niezgodne z prawem plany inwestycyjne sąsiada? Odpowiadamy
Materiał Promocyjny
Jak wykorzystać potencjał elektromobilności
Praca, Emerytury i renty
Krem z filtrem, walizka i autoresponder – co o urlopie powinien wiedzieć pracownik
W sądzie i w urzędzie
Jak otrzymać bon energetyczny? Jest wzór wniosku
Nieruchomości
Większe odległości od działki sąsiada. Jakie zmiany się szykują
Administracja
Rzeka zabrała część nieruchomości. Kiedy przysługuje odszkodowanie?