Przyczynkiem dla tej publikacji jest komunikat Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z 27 grudnia 2023 r. o treści następującej: „W związku z decyzją Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o wstrzymaniu finansowania mediów publicznych podjąłem decyzję o postawieniu w stan likwidacji spółek Telewizja Polska S.A., Polskie Radio S.A. oraz Polskiej Agencji Prasowej S.A. W obecnej sytuacji takie działanie pozwoli na zabezpieczenie dalszego funkcjonowanie tych spółek, przeprowadzenie w nich koniecznej restrukturyzacji oraz niedopuszczenie do zwolnień zatrudnionych w ww. spółkach pracowników z powodu braku finansowania. Stan likwidacji może być cofnięty w dowolnym momencie przez właściciela.”
Z treści komunikatu można wysnuć motywy, jakie stały za podjęciem (jak można przypuszczać) uchwał walnego zgromadzenia o rozwiązaniu tych spółek.
Odnośna decyzja jest inspirowana politycznie, tj. stanowi bezpośrednią reakcję na posunięcie prezydenta w sprawie wstrzymania finansowania mediów publicznych. Innymi słowy, politycznie jest to wet za wet.
Czy uchwały o rozwiązaniu spółek medialnych rozwiążą spór prawny?
Z mojego punktu widzenia przystąpienie do likwidacji spółek może być potraktowane jako przejaw instrumentalnego traktowania prawa, które, przynajmniej w płaszczyźnie normatywnej, jest – ze względów praktycznych, funkcjonalnych i aksjologicznych – nieoczywiste.