Prawo zamówień publicznych określa zasady udzielania zamówień. Jedna z pierwszych nakłada na zamawiającego obowiązek przygotowania i przeprowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia w sposób przejrzysty i proporcjonalny, zapewniający zachowanie uczciwej konkurencji i równe traktowanie wykonawców. Postępowanie ma być zgodne z prawem, dobrymi obyczajami, zapewniać dostęp do zamówień wielu wykonawcom, ograniczając wykorzystywanie pozycji monopolistycznej przez innych. Zamawiający z kolei powinien tak określić wymogi do konkretnego zamówienia, by nie zniechęcać potencjalnych zainteresowanych. Nie powinien tworzyć kryteriów pod konkretnych oferentów. Nie wolno mu również ani faworyzować, ani dyskryminować wykonawców w trakcie postępowania o zamówienie publiczne.
Zasad zapisanych w ustawie, którymi powinien kierować się zamawiający, jest znacznie więcej. Nie ma tam jednak zasady zdrowego rozsądku i konieczności sięgania do doświadczenia życiowego. Tymczasem w postępowaniach o zmówienie publiczne zdarzają się sytuacje, gdy należy się do nich odwołać. Potwierdziła to Krajowa Izba Odwoławcza w swoich orzeczeniach. W jednym z nich uzasadniła to tak: „To, czy mamy do czynienia z oczywistą omyłką pisarską nie może zależeć od narzuconych w SWZ reguł zamawiającego, w szczególności gdy ich zastosowanie (…) prowadzi do wniosków sprzecznych z logiką i doświadczeniem życiowym”.
Czytaj więcej
Korzystanie ze zdrowego rozsądku i doświadczenia życiowego w zamówieniach publicznych może zwiększyć konkurencyjność postępowań dla zamawiających, a wykonawcom dać szansę na realizację publicznych kontraktów.
Zapraszam do lektury tygodnika „Administracja i Samorząd”.
