Z książki „Premierzy i ministrowie Rzeczypospolitej Polskiej 1918 1939” dowiadujemy się m.in., że w ówczesnych rządach znaleźć można było ministra Kolei Żelaznych czy odpowiadającego za naukę ministra wyznań religijnych i oświecenia publicznego. Równolegle funkcjonowało Ministerstwo Aprowizacji, którego zadaniem było wyżywienie ludności i zapewnienie tego, co niezbędne do życia, oraz Ministerstwo Poczt i Telegrafów, które w 1927 r. reaktywował Józef Piłsudski, by powstrzymać strajki pocztowców i zbudować wojskowe połączenia telefoniczne.
Czytaj więcej
Życie kobiet na polskiej wsi sprzed prawie stu lat odsłaniają „Chłopki” Joanny Kuciel-Frydryszak.
W biogramie Wincentego Witosa czytamy, że formalna edukacja przywódcy PSL–Piast trwała cztery lata. Jako 14-latek uczył się już sam, coraz śmielej angażując się w politykę. Przed szerokim biogramem Józefa Piłsudskiego znajdziemy krótszy opis życia Jana Piłsudskiego, ministra skarbu w latach 1931–1932. Powierzenie mu tej funkcji było konsekwencją głównie tego, że był młodszym bratem Marszałka. Praca ministra Jana była oceniana negatywnie, bo przyniosła przede wszystkim głęboki deficyt w budżecie państwa.
Wszyscy politycy opisani w książce to mężczyźni. Wynika to m.in. z faktu, że prawa wyborcze kobiet zostały uznane w 1918 r. „Ich rola polityczna w okresie międzywojnia była na tyle niezauważalna, aby mogły się one znaleźć na kartach tej książki” – tłumaczą profesorowie historii, pod redakcją których powstał album. Ta książka pobudza do refleksji nad tym, jak wiele w polityce w ciągu 100 lat zmieniło się, a jednocześnie jak wiele elementów i mechanizmów mimo upływu czasu pozostaje niezmiennych.
