Sprawa dotyczyła interpretacji indywidualnej wydanej na wniosek banku. Jak wskazano we wniosku, w stosunku do nabywanych usług bankowi może przysługiwać proporcjonalne odliczenie VAT. W określonych przypadkach bank może również nie identyfikować prawa do odliczenia tego podatku w związku z nabyciem usług danego rodzaju.
Czytaj także: CIT: Nieściągalna faktura jest kosztem w kwocie brutto
Jednocześnie bank założył, że zostanie objęty tzw. limitem wydatków na usługi niematerialne, uregulowanym w art. 15e ustawy o CIT. Zgodnie z obowiązującymi od 2018 r. przepisami, wydatki poniesione na nabycie niektórych usług od podmiotów powiązanych można zaliczyć do kosztów podatkowych w ograniczonym zakresie. Nadwyżkę powyżej 3 mln zł można ująć w kosztach podatkowych jedynie do wysokości 5 proc. podatkowej EBITDA. Bank we wniosku zapytał czy limitowaniu podlega kwota netto czy brutto nabytych usług. Sam uznał, że wyłączeniu z kosztów podatkowych na podstawie art. 15e podlega kwota netto. Natomiast kwota naliczonego VAT niepodlegającego odliczeniu jest zaliczana do kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 tej ustawy.
Dyskusyjny pogląd
Z takim stanowiskiem nie zgodził się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Podniósł, że wskazane w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów" to koszty w wartości „brutto", gdyż taką kwotę podatnik jest zobowiązany uiścić na rzecz kontrahenta. Stąd, zdaniem organu interpretacyjnego, art. 15e ustawy o CIT (który jest kontynuacją art. 15 ust. 1) należy interpretować w ten sposób, że wskazany w nim limit kosztowy dotyczy kwot brutto.
Takie stanowisko było szeroko dyskutowane przez doradców podatkowych. Wykładnia zaprezentowana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej była bowiem sprzeczna z wcześniejszym poglądem organów podatkowych na wskazaną kwestię. W opublikowanej w kwietniu bieżącego roku broszurze informacyjnej dotyczącej stosowania nowych przepisów wskazano bowiem, że kwota limitu nie dotyczy wartości podatku od towarów i usług.