Skarga dotyczyła wyroku zaocznego wydanego przez Sąd Rejonowy w 2003 r. w części zasądzającej odsetki umowne od kwoty głównej w wysokości 1% za każdy dzień od 6 listopada 2001 r. do dnia zapłaty. Takie odsetki miała płacić kobieta, która skorzystała z usług pośrednika w obrocie nieruchomościami i zobowiązała się zapłacić mu prowizję w wysokości 2 proc. wartości domu wystawionego na sprzedaż przez inną osobę. Pośrednik twierdził, że podczas oglądania nieruchomości w obecności pracownika jego agencji, kobieta oświadczyła, że jest zainteresowana kupnem domu. Wzięła też numer telefonu do właściciela domu. Kilka dni później właściciel nieruchomości powiadomił agencję, że jego oferta sprzedaży jest już nieaktualna. A klientka poinformowała pracownika agencji, że rezygnuje z kupna domu.
Pośrednik wezwał kobietę do zapłaty prowizji, bo miał podstawy twierdzić, że ostatecznie nabyła dom bezpośrednio od właściciela. Wezwanie nie przyniosło skutku, więc skierował sprawę do sądu, wnosząc m.in. o zobowiązanie pozwanej do przedłożenia umowy sprzedaży tej nieruchomości.
Odsetki od 6 tys. zł urosły do 446 tys. zł
Roszczenie pozwu opiewało na 6000 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości 1 proc. wartości przedmiotu sporu za każdy dzień zwłoki, liczonymi od dnia zawarcia umowy sprzedaży do dnia zapłaty. W umowie był zapis dotyczący zwłoki w zapłacie prowizji: „W przypadku, gdy zapłata prowizji nastąpi później niż to określono w punkcie pierwszym tego paragrafu, Zleceniodawca zobowiązuje się zapłacić odsetki umowne w wysokości 1 proc. wartości prowizji za każdy dzień zwłoki w zapłacie tej prowizji".
W 2003 r. Sąd Rejonowy wyznaczył rozprawę, ale stawił się na niej jedynie powód, korespondencja sądowa do pozwanej była dwukrotnie awizowana i nie została podjęta. Sąd wydał wyrok zaoczny, uwzględniając żądanie pozwu w całości. Zasądził od powódki na rzecz powoda 6000 zł z umownymi odsetkami w wysokości 1 proc. za każdy dzień zwłoki oraz koszty procesu. Wyrok zaoczny nie został odebrany przez pozwaną i uprawomocnił się.
Potem powód poinformował sąd, że w księdze wieczystej nieruchomości objętej pozwem pozwana została wpisana wraz z mężem jako właściciele na podstawie umowy zamiany. Powód wniósł o sprostowanie wyroku w tym zakresie, co sąd uczynił.
