Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej może w konkretnym przypadku wydać postanowienie o stwierdzeniu wygaśnięcia interpretacji indywidualnej. Co ma zatem zrobić podatnik w sytuacji, gdy nie zostało mu doręczone postanowienie o wygaśnięciu interpretacji indywidualnej, a funkcjonuje też interpretacja ogólna, która w takim samym stanie prawnym sankcjonuje jako prawidłowy, odmienny sposób postępowania? Czy w takim przypadku zastosowanie się przez podatnika do korzystnej interpretacji podatkowej daje mu funkcję ochronną, o której mowa w przepisach ordynacji podatkowej (dalej: o.p.)? Czy wniesienie zażalenia na postanowienie o wygaśnięciu interpretacji indywidulanej powoduje, że podatnik może dalej stosować się do wyrażonego w niej stanowiska?
Odpowiedziami na te pytania powinni zainteresować się wszyscy podatnicy, którzy stali się lub potencjalnie będą stroną postępowania mającego za przedmiot zmianę otrzymanej interpretacji indywidulanej. Liczba takich przypadków będzie sukcesywnie rosła wraz z poziomem unifikacji linii interpretacyjnej ze strony Ministerstwa Finansów.
Aby odpowiedzieć na te pytania, konieczne jest wyjaśnienie skutków prawnych dla podatnika w zakresie wydania interpretacji indywidualnej i ogólnej.
Moc wiążąca
Interpretacja ogólna jest pismem ministra finansów, zawierającym wykładnię przepisów prawa podatkowego na tle zaistniałych rozbieżności, powstałych wskutek stosowania tych przepisów przez podległe mu organy podatkowe.
Analiza orzecznictwa oraz stanowiska doktryny w tym przedmiocie prowadzi do wniosku, że interpretacja ogólna nie jest aktem normatywnym oraz nie stanowi aktu administracyjnego, ponieważ nie rozstrzyga w sposób władczy o uprawnieniach lub obowiązkach adresata. Nie sposób również uznać, że jest źródłem prawa lub aktem wewnętrznym jego stosowania. Wykładnia urzędowa nie może być bowiem podstawą decyzji podatkowych wobec obywateli i innych podmiotów prawa.
