Trybunał Sprawiedliwości UE o należytej staranności podatnika

TSUE podkreśla, że dla podatników ważne jest gromadzenie dokumentacji dotyczącej transakcji i kontrahentów, a także wprowadzanie odpowiednich procedur tak, aby w razie kontroli możliwe było wykazanie działania w dobrej wierze.

Publikacja: 02.07.2024 04:30

Trybunał Sprawiedliwości UE o należytej staranności podatnika

Foto: Adobe Stock

Należyta staranność to pojęcie kluczowe na gruncie VAT, które nie zostało jednak zdefiniowane ani przez krajowe, ani przez unijne przepisy. Mianem należytej staranności możemy określić szereg działań podejmowanych przez podatnika, które mogą być weryfikowane przez organy podatkowe w toku kontroli podatkowej, a mają wykazać jego zgodne z przepisami działanie. Przedsiębiorca musi być w stanie udowodnić, że przed rozpoczęciem transakcji, dołożył wszelkich starań, wykorzystując dostępne narzędzia i wiedzę, tak by mieć pewność, że nie dochodzi do nadużycia prawa podatkowego.

Zgodnie z przepisami oraz utrwaloną linią orzeczniczą sądów odmowa fundamentalnego prawa podatnika, jakim jest prawo do odliczenia podatku naliczonego, może nastąpić tylko w ściśle określonych przypadkach, do których należą m.in. nadużycia oraz nieprawidłowości ze strony podatnika, a w konsekwencji nieświadomy udział w naruszeniu prawa.

Czytaj więcej

Uczciwa firma nieświadomie wplątana w oszustwo nie wrzuci VAT w koszty

O potrzebie zdefiniowania pojęcia należytej staranności świadczy również fakt opublikowania w 2018 r. przez Ministerstwo Finansów „Metodyki w zakresie oceny dochowania należytej staranności przez nabywców towarów w transakcjach krajowych”. Można w niej wskazać elementy, które w ocenie MF są kluczowe dla zachowania należytej staranności:

- weryfikacja kontrahenta w bazach gospodarczych,

- weryfikacja posiadania przez kontrahenta koncesji dotyczących towarów będących przedmiotem transakcji,

- weryfikacja, czy osoby biorące udział w realizacji transakcji posiadają umocowanie do działania,

- identyfikacja zachowań mogących budzić takie wątpliwości, jak zbyt niska cena towarów lub usług czy niechęć do zawierania umów w formie pisemnej.

Odpowiedzią na nurtujące podatników pytanie, jak udowodnić należytą staranność przed organami podatkowymi, jest orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE, w którym to zagadnienie było już wielokrotnie poruszane.

Nie można wymagać szczegółowej weryfikacji

W sprawie dotyczącej spółki Aquila Part Prod Com S.A. (wyrok z 1 grudnia 2022 r., C-512/21), organy podatkowe zarzuciły ww. spółce, odmawiając jej prawa do odliczenia VAT, że brała udział w oszustwie podatkowym i nie wykazała się należytą starannością. W ramach swojej działalności spółka nabywała towar, który dalej odsprzedała. W toku kontroli organ podatkowy uznał, że spółka brała udział w tzw. transakcji karuzelowej. Zdaniem TSUE okoliczność, że podatnik uczestniczy w łańcuchu fakturowania oraz że członkowie łańcucha dostaw znali się nawzajem nie stanowi dowodu na ustalenie udziału podatnika w oszustwie. Jednocześnie TSUE zwrócił uwagę, że organ podatkowy nie może wymagać od podatnika przeprowadzenia szczegółowych weryfikacji dostawcy i przenosić de facto na niego obowiązku przeprowadzenia czynności kontrolnych, ciążącego na organach podatkowych. Nawet w przypadkach, w których istnieją okoliczności pozwalające podatnikowi domniemywać istnienie nieprawidłowości, nie można wymagać od niego przeprowadzania takich działań jak te, które są podejmowane przez organy podatkowe.

Organ musi wykazać oszustwo

W wyroku z 11 stycznia 2024 r. (C-537/22) TSUE wskazał, że prawa do odliczenia VAT można odmówić, gdy jest ono związane z nadużyciem bądź oszustwem podatkowym, o  którym nabywca wiedział lub powinien był wiedzieć. Od nabywcy należy wprawdzie oczekiwać wzmożonej staranności, jednak – jak zaznaczył TSUE – wymagania organów podatkowych nie mogą prowadzić do nałożenia na podatnika obowiązku przeprowadzenia kompleksowych weryfikacji dotyczących dostawcy, gdyż jest to obowiązek, który ciąży na organie podatkowym. Jak wskazał Trybunał, „Odmowa przyznania prawa do odliczenia stanowi wyjątek od stosowania zasady podstawowej, jaką jest istnienie takiego prawa, a zatem organy podatkowe są zobowiązane wykazać w sposób prawnie wymagany istnienie obiektywnych okoliczności prowadzących do wniosku, że podatnik dopuścił się oszustwa w zakresie VAT lub że wiedział, względnie powinien był wiedzieć, iż transakcja mająca stanowić podstawę prawa do odliczenia wiązała się z oszustwem”.

Wystarczy rozsądny nadzór

W wyroku z 30 stycznia 2024 r. (C-442/22), który dotyczył odpowiedzialności pracodawcy za VAT wynikający ze sfałszowanych faktur wystawionych przez pracownika, Trybunał odniósł do należytej staranności w odniesieniu do relacji z pracownikiem. Jeżeli pracownik podatnika, posługując się danymi pracodawcy bez jego wiedzy, wystawił fakturę niedokumentującą faktyczną transakcję, to zatrudnionego należy uznać za osobę zobowiązaną do zapłaty VAT z wystawionych faktur, chyba że pracodawca nie dochował należytej staranności, rozsądnie wymaganej w kontekście nadzoru działań pracownika.

Z orzeczenia wynika, że fiskus nie może obarczać przedsiębiorcy odpowiedzialnością za oszustwa pracownika. Pracodawca może odpowiadać za VAT tylko wtedy, gdy uczestniczył w oszustwie albo nie kontrolował w sposób należyty swoich rozliczeń. Przy czym nie chodzi tu o ciągłe inwigilowanie pracowników, ale podjęcie racjonalnych metod zapobiegania takim oszustwom.

Kluczowe aspekty

Z analizy orzecznictwa TSUE wynika, że jest kilka kluczowych aspektów związanych z należytą starannością.

1. Podatnik powinien działać ostrożnie i zgodnie z obowiązującymi przepisami. TSUE w wydanych orzeczeniach podkreśla, że należyta staranność nie może zostać dochowana przez podatników działających w sposób beztroski lub lekceważący przepisy podatkowe.

2. Kluczowym elementem oceny należytej staranności jest to, czy podatnik posiadał wiedzę o ewentualnych nadużyciach ze strony kontrahenta lub z łatwością był w stanie uzyskać taką wiedzę. Podatnik świadomy nieprawidłowości, a mimo to uczestniczący w transakcji, nie ma – zdaniem TSUE – prawa do odliczenia VAT.

3. Prowadzenie ksiąg zgodnie z przepisami oraz przestrzeganie standardów przeprowadzania transakcji minimalizuje ryzyko postawienia podatnikowi zarzutu niedochowania należytej staranności.

W przywołanych rozstrzygnięciach TSUE bardzo wyraźnie podkreśla, jak ważne dla podatników jest gromadzenie dokumentacji dotyczącej transakcji i kontrahentów, a także wprowadzanie procedur należytej staranności, tak aby możliwe było wykazanie ich działania w dobrej wierze w przypadku nieuczciwości kontrahenta i potencjalnej kontroli podatkowej.

Jakub Staśkiewicz jest konsultantem w WTS & Saja sp. z o.o.

Magdalena Szczepańska jest partnerem w Doradztwie Podatkowym WTS & Saja sp. z o.o.

Należyta staranność to pojęcie kluczowe na gruncie VAT, które nie zostało jednak zdefiniowane ani przez krajowe, ani przez unijne przepisy. Mianem należytej staranności możemy określić szereg działań podejmowanych przez podatnika, które mogą być weryfikowane przez organy podatkowe w toku kontroli podatkowej, a mają wykazać jego zgodne z przepisami działanie. Przedsiębiorca musi być w stanie udowodnić, że przed rozpoczęciem transakcji, dołożył wszelkich starań, wykorzystując dostępne narzędzia i wiedzę, tak by mieć pewność, że nie dochodzi do nadużycia prawa podatkowego.

Pozostało 91% artykułu
W sądzie i w urzędzie
Sprawy frankowiczów w sądach – wszystko co musisz wiedzieć
Praca, Emerytury i renty
Krem z filtrem, walizka i autoresponder – co o urlopie powinien wiedzieć pracownik
Praca, Emerytury i renty
Wakacyjne wyjazdy do pracy za granicę. Jak się przygotować?
Prawo pracy
Co przysługuje pracownikom w upały? Czy rodzi to obowiązki podatkowe i składkowe?
Materiał Promocyjny
Mazda CX-5 – wszystko, co dobre, ma swój koniec
Za granicą
Wakacje 2024 z biurem podróży. Jakie mam prawa podczas wyjazdu wakacyjnego?
Materiał Promocyjny
Jak Lidl Polska wspiera polskich producentów i eksport ich produktów?