Trwają prace nad rozporządzeniami określającymi wysokości opłat wprowadzonych do polskiego systemu prawnego w drodze implementacji dyrektywy SUP.
Opłaty wynikające z dyrektywy SUP są dwojakiego rodzaju. Pierwsza – określona na poziomie 20 gr od 1 kg – dotyczy sprzedawanych konsumentom produktów, takich jak pojemniki na żywność, paczki i owijki, pojemniki na napoje o pojemności do 3 litrów, kubki na napoje z wieczkami i pokrywkami, lekkie plastikowe torby na zakupy. Dla wyrobów tytoniowych z filtrami opłata jest określona na poziomie 1 gr za sztukę. Jej celem jest pokrycie kosztów związanych ze zbieraniem odpadów powstałych z produktów tego samego rodzaju, ich uprzątania, transportu i przetwarzania.
Druga opłata będzie pobierana przez przedsiębiorców prowadzących jednostki gastronomiczne i handlowe, którzy wydają użytkownikom końcowym produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych. Dla opakowań na żywność ma być to 25 gr od sztuki, a dla kubków na napoje 20 gr. Tu celem jest zmniejszenie stosowania opakowań jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych poprzez zniechęcanie do odbioru zamówienia w opakowaniu jednorazowym lub zachęcanie do korzystania z opakowań wielorazowych.
Czytaj więcej:
Zaproponowane stawki są poddane konsultacjom społecznym i mogą się jeszcze zmienić. Niemniej wydaje się, że wprowadzenie relatywnie niskich opłat może mieć niewielki wpływ na kreowanie zachowań konsumenckich. Projekt co prawda oparto na badaniach sondażowych Ministerstwa Środowiska, ale te, po pierwsze, zrealizowane zostały prawie dziesięć lat temu, a po drugie, dotyczyły deklaracji ograniczenia używania jednorazowych toreb na zakupy. Wówczas 79 proc. badanych deklarowało rezygnację z ich stosowania przy propozycji opłaty w przedziale 11–20 gr. Oczywiście nie można wykluczyć, że szybko przyswoimy nowe nawyki i po jedzenie będziemy chodzić z własnym opakowaniem, tak jak z własną torbą na zakupy.
