Zawarcie umowy najmu powoduje dla obu stron tego stosunku prawnego powstanie określonych praw i obowiązków. Pamiętajmy, że mają one charakter „wzajemny”, tj. prawa jednej ze stron są jednocześnie dla drugiej strony elementem odpowiedniego obowiązku. Należy zaznaczyć, że uregulowania kodeksowe w tej materii mają (z nielicznymi wyjątkami) charakter dyspozytywny, to znaczy, że strony mogą w umowie najmu wyłączyć lub ograniczyć ich zastosowanie, a nawet dowolnie je modyfikować. Warto mieć to na uwadze, bowiem uregulowania kodeksowe, podobnie jak inne rozwiązania modelowe mogą nie odpowiadać intencji stron albo cechom konkretnej umowy najmu. Poniżej przedstawimy kluczowe kodeksowe regulacje w tej materii.
Prawa i obowiązki wynajmującego
Do podstawowych praw i obowiązków wynajmującego należą:
1. Prawo żądania od najemcy wynagrodzenia za korzystanie z należącej do wynajmującego nieruchomości (czynsz), a także ew. odszkodowania za bezumowne korzystanie po zakończeniu umowy. Brzmi trywialnie? Nie do końca. Z prawem do czynszu wiąże się wiele innych kwestii, o których warto pamiętać. Należy do nich m.in. prawo do podwyższenia czynszu, o czym szerzej piszemy w części poświęconej waloryzacji (str. 9). Z czynszem także ściśle wiąże się prawo wynajmującego do żądania kaucji, czyli określonej kwoty na zabezpieczenie należności czynszowych lub naprawy ew. zniszczeń w lokalu.
Czytaj więcej
Najem znany był naszym przodkom tysiące lat temu. Już w starożytnym Rzymie w rzeczywistości większość mieszkańców wynajmowała (długo- i krótkoterminowo) mieszkania w tzw. insulach (blokach, kamienicach czy też większych willach).
Przeważnie wysokość kaucji odpowiada jednomiesięcznej stawce czynszu, my rekomendujemy jednak pobieranie kaucji w wysokości co najmniej jego dwukrotności – co w przypadku zaległości czynszowych oraz innych roszczeń odszkodowawczych stanowi bezwzględne minimum do pokrycia należności najemcy. W tym względzie najlepiej także uzależnić wysokości kaucji do wartości wyposażenia wynajmowanej nieruchomości (im lepiej i drożej wyposażone mieszkanie, tym wyższa powinna być kaucja). W przypadku najmu lokalu mieszkalnego kaucja nie może przekraczać 12-krotności miesięcznego czynszu za dany lokal. Tu uwaga – nie warto także przesadzać w drugą stronę, tworząc nadzabezpieczenie. Kaucja w chwili jej rozliczenia podlega zwrotowi w zwaloryzowanej wysokości do aktualnej wartości czynszu. Jeśli zatem w chwili zawierania umowy najmu pobraliśmy od najemcy kaucję 12 tys. zł stanowiącą 12-krotność czynszu 1 tys. zł/m-ąc, a w dacie zakończenia umowy czynsz wynosił 1,5 tys. zł, wynajmujący, rozliczając kaucję, będzie musiał zwrócić najemcy kwotę 18 tys. zł. Na koniec praktycznych wskazówek związanych z czynszem warto podkreślić, że oprócz czynszu korzystanie z wynajmowanej nieruchomości generuje także opłaty eksploatacyjne, takie jak czynsz administracyjny czy opłaty za media (energia, woda, gaz itp.). Zgodnie z ustawą o ochronie praw lokatorów są to opłaty niezależne od wynajmującego, a do ich ponoszenia zobowiązany jest najemca, dlatego w umowie najmu powinny być jasno określone zasady rozliczania tych opłat. Warto o tym pamiętać, gdyż wynajmujący może podwyższyć nie tylko czynsz, ale także inne opłaty za używanie lokalu (w tym opłaty eksploatacyjne). Z tym że można to zrobić w określonych granicach (podwyżka uzasadniona), a udowodnienie zasadności podwyżki ciąży na właścicielu1.