W tym celu niezbędne jest jednak, aby poza parametrami o charakterze wyłącznie biznesowym, brać pod uwagę również wpływ jaki dana aktywność gospodarcza wywiera na środowisko naturalne („environment”), a ponadto uwzględniać te aspekty oddziaływania, które dotyczą kwestii o charakterze społecznym lub pracowniczym („social”), lub odnoszą się do przestrzegania dobrych standardów w zakresie ładu korporacyjnego („governance”). Tego rodzaju czynniki określane są łącznie skrótem „ESG”.
Takie podejście wpisuje się w globalne ramy zrównoważonego rozwoju, przyjęte w 2015 r. przez Zgromadzenie Ogólne ONZ (Agenda na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030). Jednak skala wyzwań związanych z przeciwdziałaniem i adaptacją do zmian klimatycznych oraz transformacją w kierunku zrównoważonego rozwoju powoduje, że nie jest wystarczające odwołanie się jedynie do źródeł finansowania uruchamianych za pośrednictwem polityk inicjowanych ze strony władz publicznych. Według danych OECD przedstawionych w raporcie „Global Outlook on Financing for Sustainable Development 2021”, w 2020 r. luka w finansowaniu celów zrównoważonego rozwoju wyniosła 2,1 bln EUR, a w krajach rozwijających się, wobec skutków pandemii COVID-19, sięgnęła nawet poziomu 3,6 bln EUR. Wobec tego konieczne staje się sięgnięcie do zasobów kapitałowych inwestorów prywatnych, kierowanych na wspomniane cele przy udziale sektora usług finansowych. Jest to jeden z filarów finansowania zrównoważonego wzrostu gospodarczego oraz jednocześnie instrument służący upowszechnieniu zrównoważonego podejścia do inwestowania.
Przykład inicjatyw regulacyjnych UE, które służą wspomnianemu ukierunkowaniu przepływów kapitałowych, stanowią m.in. rozporządzenie SFDR (Sustainable Finance Disclosure Regulation) w sprawie ujawniania informacji związanych ze zrównoważonym rozwojem w sektorze usług finansowych czy projektowana dyrektywa CSRD (Corporate Sustainability Reporting Directive). Wspomniane akty prawne adresują zarówno do instytucji finansowych (takich jak np. towarzystwa funduszy inwestycyjnych, TFI), jak i przedsiębiorstw objętych obowiązkiem raportowania informacji niefinansowych (w założeniu spółek notowanych oraz przedsiębiorstw spełniających kryteria dotyczące stanu zatrudnienia, sumy bilansowej lub przychodów, a docelowo również części spośród MŚP) obowiązki ujawniania informacji niezbędnych dla dokonywania świadomych wyborów przez inwestorów i konsumentów. W przypadku rozporządzenia SFDR chodzi przede wszystkim o umożliwienie klientom podejmowania decyzji dotyczących udostępnianych im produktów oraz instrumentów finansowych, które uwzględniałyby również preferencje inwestora związane z ESG. Unijna dyrektywa CSRD zmierza natomiast m.in. do zapewnienia dostępu do ujednoliconego w zakresie treści i technicznych aspektów prezentacji źródła danych, pozwalających na zrozumienie wpływu danego przedsiębiorstwa na kwestie związane ze zrównoważonym rozwojem oraz tego, w jaki sposób aspekty z zakresu ESG wpływają na rozwój, wyniki i sytuację takiego podmiotu.
Sektor funduszy inwestycyjnych, z uwagi na wartość zarządzanych aktywów oraz korespondującą z tym możliwość oddziaływania na emitentów (poprzez aktywne korzystanie z prawa głosu z posiadanych instrumentów udziałowych czy selekcję lokat w ramach portfela z wykorzystaniem kryteriów ESG), ma do odegrania, także w Polsce, kluczową rolę w procesie zielonej transformacji oraz wspieraniu zrównoważonych wyborów inwestycyjnych klientów. Warto zatem odnotować, że TFI zarządzające polskimi funduszami inwestycyjnymi realizują obowiązki dotyczące ujawnień związanych ze zrównoważonym rozwojem już od 10 marca 2021 r. Dzięki temu inwestorzy, przed podjęciem decyzji o nabyciu określonego produktu lub przed dokonaniem inwestycji, mogą zapoznać się z informacjami dotyczącymi m.in. podejścia danej instytucji w zakresie integrowania kwestii ESG w ramach działalności lokacyjnej, w tym również zidentyfikować „zielone” produkty finansowe, czyli te których założeniem jest promowanie określonych aspektów społecznych czy środowiskowych, bądź realizowanie celów związanych ze zrównoważonym rozwojem. Dodatkowo, w przypadku wspomnianych dwóch ostatnich kategorii produktów, określanych jako „light-” oraz „dark green”, za sprawą informacji publikowanych w formie sprawozdań okresowych, inwestorzy zyskują również wgląd w dane pozwalające na ocenę ex post nie tylko wyników inwestycyjnych, ale także efektywności zarządzających odnośnie tego w jakim zakresie zrealizowane zostały założenia strategii funduszu zakładającej zrównoważone podejście do inwestowania.
Czytaj więcej
Jak przestrzegają eksperci, raportowanie niefinansowe to nie jest przejście „od lansu do compliance'u". Spółki muszą mieć świadomość, że jeśli nie podejmą konkretnych działań w obszarze zrównoważonego rozwoju, mogą nie przetrwać.