Wyrok ETPC: obywatel ma prawo do ochrony przed zmianami klimatycznymi

Nowe regulacje z zakresu ESG są źródłem obowiązków, których naruszenie może prowadzić do sporów sądowych. Najnowsze orzecznictwo dotyczące Europejskiej Konwencji Praw Człowieka potwierdza, że obowiązki związane z ochroną klimatu „należy traktować poważnie”.

Publikacja: 25.06.2024 04:30

Wyrok ETPC: obywatel ma prawo do ochrony przed zmianami klimatycznymi

Foto: Adobe Stock

Takie dokładnie określenie padło w kwietniowym wyroku Wielkiej Izby w sprawie Verein KlimaSeniorinnen Schweiz i in. v. Szwajcarii (skarga nr 53600/20), w którym Europejski Trybunał Praw Człowieka stwierdził naruszenie art. 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego) Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i art. 6 § 1 (dostęp do sądu) na tle zarzutu niewywiązania się Konfederacji Szwajcarskiej z obowiązków wynikających z Konwencji w sprawie zmian klimatu przyjętej w 2015 r. w Paryżu, gdy 195 państw zawarło historyczne porozumienie przeciwdziałające zmianom klimatycznym.

Seniorzy skarżą szwajcarskie władze

Sprawa dotyczyła skargi złożonej przez szwajcarskie stowarzyszenie Verein KlimaSeniorinnen Schweiz, którego członkiniami są osoby w wieku senioralnym. Skargę podpisały też cztery osoby fizyczne, członkinie stowarzyszenia w wieku powyżej 80 lat, które skarżyły się na problemy zdrowotne, nasilające się podczas fal upałów, znacząco wpływając na ich życie, warunki życia i samopoczucie. Najstarsza z nich, urodzona w 1931 r., zmarła w trakcie postępowania przed Trybunałem. Skarżący uważali, że władze szwajcarskie nie podejmują wystarczających działań, pomimo ich obowiązków wynikających z Konwencji, w celu złagodzenia skutków zmian klimatu.

Czytaj więcej

Zrównoważony rozwój jako kryterium do spełnienia

Trybunał przyjął, że art. 8 Konwencji obejmuje prawo do skutecznej ochrony przez władze państwowe przed poważnymi negatywnymi skutkami zmian klimatycznych dla życia, zdrowia, dobrobytu i jakości życia. Uznał jednak, że cztery indywidualne skarżące nie spełniały kryteriów formalnych z art. 34 Konwencji i uznał ich skargi za niedopuszczalne. Natomiast skarżące stowarzyszenie (Verein KlimaSeniorinnen Schweiz) miało legitymację (locus standi) do wniesienia skargi dotyczącej zagrożeń wynikających ze zmian klimatycznych w pozwanym państwie w imieniu tych osób, które mogłyby twierdzić, że podlegają konkretnym zagrożeniom lub negatywnym skutkom zmian klimatycznych dla ich życia, zdrowia, dobrobytu i jakości życia chronionych na mocy Konwencji.

Trybunał stwierdził, że Konfederacja Szwajcarska nie wywiązała się ze swoich obowiązków (tzw. zobowiązań pozytywnych) wynikających z Konwencji w sprawie zmian klimatu. Wskazał na „krytyczne luki” w krajowych regulacjach, takich jak brak określenia przez władze szwajcarskie, za pomocą budżetu węglowego lub w inny sposób, krajowych ograniczeń emisji gazów cieplarnianych (GHG). Wskazał też, że Szwajcarii nie udawało się osiągnąć celów redukcji emisji gazów cieplarnianych w przeszłości. Trybunał orzekł, że władze szwajcarskie nie podjęły działań w odpowiednim czasie i we właściwy sposób, aby opracować, rozwinąć i wdrożyć odpowiednie przepisy i środki w tej sprawie.

Przyjęcie niezbędnych regulacji – obowiązek państwa

Trybunał podkreślił, że jest jedynie kompetentny do interpretowania postanowień Konwencji i jej Protokołów. Zauważył jednak, że zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami podjętymi przez państwa członkowskie, w szczególności w ramach Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) i porozumienia klimatycznego z Paryża z 2015 r., oraz w świetle przekonujących opinii naukowych przedstawionych w szczególności przez Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu (IPCC), państwa muszą wprowadzić niezbędne regulacje i środki mające na celu zapobieganie wzrostowi stężenia gazów cieplarnianych w atmosferze ziemskiej i wzrostowi średniej globalnej temperatury powyżej poziomów mogących wywołać poważne i nieodwracalne negatywne skutki dla praw człowieka na mocy art. 8. Skuteczne poszanowanie tych praw wymaga od państw podjęcia środków mających na celu zmniejszenie poziomów emisji gazów cieplarnianych, z myślą o osiągnięciu neutralności netto, zasadniczo w ciągu najbliższych trzech dekad. W tym względzie państwa muszą wprowadzić odpowiednie cele i harmonogramy, które muszą stanowić integralną część krajowych ram regulacyjnych, jako podstawę środków łagodzących.

Ponadto Trybunał uznał, że do skargi skarżącego stowarzyszenia ma zastosowanie art. 6 § 1 Konwencji. Szwajcarskie sądy, w których stowarzyszenie wcześniej bezskutecznie poszukiwało ochrony prawnej, nie przedstawiły bowiem przekonujących powodów, dla których uznały za zbędne badanie zasadności skarg skarżącego stowarzyszenia. W szczególności nie wzięły pod uwagę przekonujących dowodów naukowych dotyczących zmian klimatu i nie potraktowały skarg poważnie.

Na uwagę zasługuje fakt, że Trybunał orzekł o naruszeniu art. 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego) większością szesnastu głosów do jednego, a o naruszeniu art. 6 § 1 (dostęp do sądu) – jednomyślnie.

Sprawa Fundacji Urgenda - Holandia

Wyrok w omawianej wyżej sprawie wpisuje się w dający się wyraźnie zaobserwować już co najmniej od kilku lat trend, w ramach którego obywatele zaczynają wykorzystywać postępowania sądowe jako narzędzie nacisku na swoich polityków. Nieco starszy przykład stanowi sprawa Fundacji Urgenda zrzeszającej kilkuset obywateli Holandii, w toku której holenderskie sądy nakazały rządowi zmniejszenie do 2020 roku emisji dwutlenku węgla o 25 proc. w porównaniu do stanu z 1990 roku (Rzeczpospolita pisała o sprawie tutaj: Holandia: Sąd kazał rządowi zmniejszyć emisję CO2 – rp.pl).

Pozywam smog – Polska

Z kolei w Polsce głośnym echem odbiła się akcja „Pozywam smog”, w ramach której znanej aktorce Grażynie Wolszczak udało się uzyskać wyrok zasadzający od Skarbu Państwa zapłatę kwoty 5 000 złotych na wskazany przez powódkę cel społeczny. Sprawa była szeroko komentowana, również na łamach „Rzeczpospolitej” i wzbudziła rozmaite kontrowersje. W jej następstwie do podobnych postępowań cywilnych zaczęli przystępować prokuratorzy (Rzeczpospolita pisała o tym tutaj: „Pozywam smog”. Sprawa Grażyny Wolszczak zmieniła podejście wymiaru sprawiedliwości do roszczeń obywateli – rp.pl). Aktorka wystąpiła z powództwem w ramach przewidzianej w Kodeksie cywilnym ochrony dóbr osobistych. Ochrona ta pozwala osobie, której dobra osobiste (czyli podstawowe prawa, takie jak np. zdrowie lub wolność) zostały naruszone, domagać się m.in. zapłaty odpowiedniej sumy na wybrany cel społeczny. Dzięki temu może uzyskać tzw. ochronę pośrednią, co może oznaczać równie negatywne konsekwencje dla pozwanego jak odszkodowanie czy zadośćuczynienie. W innej sprawie w 2021 r. Sąd Najwyższy orzekł wprawdzie, że prawo do życia w czystym środowisku nie jest samodzielnym dobrem osobistym, ale podkreślił równocześnie, że naruszenie standardów ochrony powietrza może prowadzić do uruchomiania ochrony przewidzianej dla typowych dóbr osobistych, takich jak zdrowie, wolności i prywatność (Rzeczpospolita pisała o tym tutaj: Prawo do życia w czystym środowisku jako dobro osobiste – uchwała Sądu Najwyższego – rp.pl). System ochrony dóbr osobistych bywa zatem wykorzystywany do przymuszenia organów państwa do podjęcia intensywniejszych starań w zakresie ochrony środowiska – jak również, potencjalnie w odniesieniu do innych komponentów ujętych w standardach ESG.

Zdaniem autorów

Rafał Morek - adwokat, partner w praktyce Postępowań Spornych w kancelarii CMS

Aleksander Woźniak - adwokat, counsel w praktyce Postępowań Spornych kancelarii CMS

Sprawy sądowe dotyczące kwestii ochrony środowiska wytaczane przez obywateli lub organizacje społeczne nie należą w Europie do rzadkich przypadków, traktowanych w kategoriach „ciekawostek”. Można się spodziewać, że ich liczba będzie wzrastać oraz obejmować inne aspekty ESG. Jednocześnie, wprowadzenie nowych, coraz bardziej szczegółowych obowiązków dotyczących ochrony standardów ESG otwierać będzie pole do roszczeń o charakterze „horyzontalnym”, tj. pomiędzy przedsiębiorcami lub z udziałem indywidualnych osób.

Takie dokładnie określenie padło w kwietniowym wyroku Wielkiej Izby w sprawie Verein KlimaSeniorinnen Schweiz i in. v. Szwajcarii (skarga nr 53600/20), w którym Europejski Trybunał Praw Człowieka stwierdził naruszenie art. 8 (prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego) Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i art. 6 § 1 (dostęp do sądu) na tle zarzutu niewywiązania się Konfederacji Szwajcarskiej z obowiązków wynikających z Konwencji w sprawie zmian klimatu przyjętej w 2015 r. w Paryżu, gdy 195 państw zawarło historyczne porozumienie przeciwdziałające zmianom klimatycznym.

Pozostało 93% artykułu
W sądzie i w urzędzie
Sprawy frankowiczów w sądach – wszystko co musisz wiedzieć
Praca, Emerytury i renty
Krem z filtrem, walizka i autoresponder – co o urlopie powinien wiedzieć pracownik
Praca, Emerytury i renty
Wakacyjne wyjazdy do pracy za granicę. Jak się przygotować?
Prawo pracy
Co przysługuje pracownikom w upały? Czy rodzi to obowiązki podatkowe i składkowe?
Materiał Promocyjny
Mazda CX-5 – wszystko, co dobre, ma swój koniec
Za granicą
Wakacje 2024 z biurem podróży. Jakie mam prawa podczas wyjazdu wakacyjnego?
Materiał Promocyjny
Jak Lidl Polska wspiera polskich producentów i eksport ich produktów?