Art. 61 ust. 1 pkt 3) w zw. z ust. 5) ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przewiduje, że nie jest konieczne faktyczne istnienie uzbrojenia terenu, ale jedynie zagwarantowanie, że w przyszłości powstanie stosowne uzbrojenie, pozwalające na prawidłowe korzystanie z planowanych obiektów budowlanych. W chwili wydania wuzetki nie musi więc istnieć wystarczające uzbrojenie terenu, czy to w zakresie wody, energii elektrycznej, gazu czy też ścieków. Uzbrojenie to powinno jednak zostać zagwarantowane w drodze umowy pomiędzy inwestorem a odpowiednim dostawcą mediów. Zagwarantowanie oznacza zapewnienie zawarcia umowy w przyszłości, bez obowiązku jej posiadania już w momencie starania się o wydanie warunków zabudowy.
Organ ocenia, czy uzbrojenie jest wystarczające
Określenie, jakie uzbrojenie terenu jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego, jest kwestią związaną z oceną konkretnego projektu inwestycji oraz z realnymi możliwościami (warunkami) dostawców mediów. W przypadku gdy dostawca mediów powołuje się na brak technicznych, finansowych czy prawnych możliwości przyłączenia zamierzenia budowlanego do sieci, inwestor może wskazać na indywidualne ujęcie wody, energii czy ścieków sanitarnych.
Czytaj więcej
Ustalenia w miejscowym planie, że działka ma być zaopatrywana w wodę z sieci wodociągowej, nie można utożsamiać z zakazem budowy studni.
Jak wskazał NSA w wyroku z 14 czerwca 2022 r., II OSK 1084/21 przez istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu, o jakim mowa w art. 61 ust. 1 pkt 3) ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym należy rozumieć nie tylko możliwość przyłączenia do sieci kanalizacyjnej, ale i zastosowanie zbiornika bezodpływowego czy przydomowej oczyszczalni ścieków.
Jeśli jednak inwestor wskaże na budowę studni – jako indywidualnego ujęcia wody lub zbiornika bezodpływowego, to organ prowadzący postępowanie WZ powinien ocenić, czy takie rozwiązanie na danym terenie jest możliwe i wystarczające dla planowanej inwestycji.
