Gajcy: Czy PiS zatrzyma aborcję?

W środę w Sejmie rozpoczęła się kolejna batalia zwolenników liberalizacji dotychczasowych przepisów aborcyjnych oraz przeciwników aborcji. W nocnym głosowaniu, ku zaskoczeniu chyba wszystkich, obywatelski projekt „Ratujmy kobiety" trafił do kosza. Lecz nie przez PiS i Jarosława Kaczyńskiego, który sam głosował za dalszymi pracami nad tym projektem, lecz przez bierność i brak udziału w głosowaniu posłów Platformy Obywatelskiej i Nowoczesnej.

Odrzućmy polityczne sympatie i antypatie

Ten światopoglądowy spór po raz drugi za obecnych rządów PiS powraca jak bumerang i stawia polityków obozu władzy przed trudnym wyborem, być może najważniejszym w ich politycznej karierze.

Stawką bowiem tej rozgrywki nie są kolejne miliony z budżetu państwa, które mają być przeznaczone na ten czy inny cel. Nie jest nią także żadna polityczna fucha czy strategiczna inwestycja, lecz życie najmniejszych i bezbronnych, których we wczesnej fazie życia dotknęła nieuleczalna choroba.

Wszyscy politycy i komentatorzy życia publicznego muszą co najmniej dwa razy dobrze się zastanowić, zanim zabiorą głos, wypowiedzą swoją opinię. A przede wszystkim powinni odrzucić swoje polityczne sympatie i antypatie, którymi na co dzień się kierują, i zajrzeć w głąb własnego sumienia. Gdyż w tej jakże ważnej sprawie opinie powinno się wypowiadać, kierując się odpowiedzialnie ukształtowanym systemem wartości i zasad moralnych.

Zapewne różni ludzie znajdą różne odpowiedzi. A pytanie jest zasadnicze: czy poczęte dziecko, u którego wykryto wadę genetyczną, ma prawo do życia, tak jak każdy inny człowiek?

Odpowiedź na nie prowadzi do kolejnych pytań, dotyczących cierpienia dziecka, matki, rodziny, a na końcu jakże potrzebnej pomocy państwa, która wciąż jest, niestety, znikoma. To są także bardzo ważne kwestie, których nie można pominąć, o których powinno się poważnie dyskutować. Lecz każda dyskusja na te tematy i tak sprowadza się na końcu do fundamentalnego pytania o prawo do życia dla każdego człowieka – bez wyjątku.

Eugeniczna selekcja

Jeśli dojdziemy do wniosku, jak miało to miejsce w wielu krajach na Zachodzie, że takie prawo w XXI w. nie ma racji bytu, to musimy się zastanowić nad tym, kto o tym jakże dramatycznym wyborze, polegającym de facto na eugenicznej selekcji, ma decydować: matka, państwo, społeczeństwo? I w imię czego?

Nie można w tym miejscu zasłaniać się nieprawdziwą definicją płodu, który – zdaniem zwolenników liberalizacji aborcji – niczego nie czuje, bo jest rzekomo tylko zbitką komórek. To całkowicie fałszywe myślenie. Tej zbitce komórek w 12. tygodniu ciąży bije serce, a najważniejsze struktury w mózgu są już wykształcone. W czasie badania USG można z kolei zaobserwować, jak dziecko ziewa albo wkłada palce do buzi; widoczne są również narządy płciowe, a także możliwe jest policzenie wszystkich palców u rąk i nóg. Ta zbitka komórek, ten płód to człowiek! I żadne polityczne czy światopoglądowe przekonania tego biologicznego faktu nie są w stanie podważyć.

Obowiązująca tzw. kompromisowa ustawa z 1993 r. zezwala na dokonanie aborcji w trzech przypadkach: gdy ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety, gdy jest duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu, lub gdy ciąża powstała w wyniku czynu zabronionego. W dwóch pierwszych sytuacjach przerwanie ciąży jest dopuszczalne do chwili osiągnięcia przez płód zdolności do samodzielnego życia poza organizmem matki; w przypadku czynu zabronionego – jeśli od początku ciąży nie upłynęło więcej niż 12 tygodni.

Przełom prawny

Kompromis ten – co pokazują dane statystyczne – oznacza w praktyce, że co roku, powołując się na przesłankę eugeniczną, legalnie dokonywanych jest w Polsce około tysiąca zabiegów przerywania ciąży. Zapewne na tzw. czarnym rynku tych zabiegów jest znacznie więcej.

Czy nowe prawo eliminujące tę przesłankę drastycznie te dane zmieni? Patrząc na skalę i wielkość nielegalnego rynku aborcyjnego, szczerze w to wątpię. Lecz wykreślenie przesłanki eugenicznej dla porządku prawnego polskiego państwa byłoby wręcz prawdziwym przełomem. Potwierdziłoby to, że życia człowieka małego czy starego jest tak samo ważne i cenne oraz podlega ochronie państwa od poczęcia do naturalnej śmierci.