Kryterium dającym podstawę do łączenia spraw w jedno śledztwo, które prowadzone będzie w wyznaczonej jednostce prokuratury byłyby: klasa fałszerska lub nominał pieniądza, znaku pieniężnego lub innego dokumentu.
Klasa fałszerska ustalana jest na podstawie opinii wydanej na podstawie art. 193 § 2 kodeksu postępowania karnego przez instytucję specjalistyczną, a jest nim Narodowy Bank Polski – Departament Emisyjno-Skarbcowy.
Określa on m.in. szczegółowy porządek wykonywania przez prokuratora czynności w sprawach karnych, uwzględniając potrzebę zapewnienia skuteczności i sprawności postępowania we wszystkich rodzajach spraw prowadzonych przez prokuratora lub z jego udziałem. Chodzi o jego szybkość i efektywność, z uwzględnieniem funkcjonalności i racjonalności działań prokuratora, przy jednoczesnym poszanowaniu gwarantowanych ustawowo praw i wolności podmiotów objętych działaniami prokuratury.
– Rozproszenie postępowań przygotowawczych dotyczących przestępstw z art. 310 § 1 kodeksu karnego pomiędzy różnymi jednostkami prokuratury i policji w praktyce nie pozwala na poddawanie zgromadzonych materiałów procesowych analizom służącym odnajdywaniu łączących je elementów, a co za tym idzie obniża efektywności działania organów ścigania – twierdzi MS.
Celem nowelizacji jest więc stworzenie mechanizmów, które usprawnią postępowania przygotowawcze i przyczynią się do wzrostu skuteczności działań organów ścigania służących wykrywaniu sprawców podrobienia lub przerobienia pieniądza albo znaku pieniężnego polskiego lub obcego.
Międzynarodowa konwencja o zwalczaniu fałszowania pieniędzy podpisana 20 kwietnia 1929 r. w Genewie (ratyfikowana przez Sejm 5 marca 1934 r.) potwierdza, że skutecznym sposobem zapobiegania i zwalczania przestępczości fałszowania pieniędzy jest m.in. wprowadzenie szczególnych dla tej kategorii przestępstw metod organizacji pracy organów ścigania.