W wyroku z 25 stycznia 2010 (I FSK 983/09) NSA orzekł, że koszt ubezpieczenia lokalu nie może być przedmiotem refakturowania, ponieważ jest elementem cenotwórczym usługi najmu. „Jest oczywistym, że zastrzeżenia umowne dotyczące zwrotu kosztów ubezpieczenia stanowią sposób ustalenia wysokości czynszu.
Opłata ta stanowi część składową czynszu, pozostając w związku ze świadczoną usługą najmu, jest więc obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT” – stwierdził sąd.
Jaka różnica
NSA zwrócił przy tym uwagę na istniejącą jego zdaniem różnicę między refakturowaniem mediów a refakturowaniem ubezpieczenia. Zdaniem sądu ze stanu faktycznego rozpatrywanej sprawy nie wynikało, aby odbiorcą usługi ubezpieczenia był najemca. Był nim wynajmujący, a to oznacza – w ocenie sądu – że brak było podstaw do refakturowania kosztów ubezpieczenia lokali.
Innymi słowy wynajmujący nie może refakturować usługi ubezpieczenia lokalu użytkowego na najemcę, jeżeli ostatecznym „odbiorcą” tej usługi jest wynajmujący. „Na rzecz najemcy nie świadczono przecież żadnych usług ubezpieczenia” – orzekł sąd.
Wyrok ten jest szczególnie istotny w kontekście innej spornej sprawy, również dotyczącej przerzucania kosztów ubezpieczenia, tyle że związanego z leasingiem.