Wskazanie wysokości dochodzonego roszczenia jest obligatoryjnym elementem pozwu.
W przypadku gdy domagamy się unieważnienia umowy, wysokość roszczenia stanowi sumę dotychczas uiszczonych rat kredytowych wraz z wszystkimi prowizjami i opłatami uiszczonymi przez kredytobiorcę w związku wykonywaniem umowy.
W przypadku gdy domagamy się „odfrankowienia" umowy kredytu kwotę roszczenia stanowi suma nadpłat poczynionych przez kredytobiorcę w spłacie poszczególnych rat kapitałowo-odsetkowych, a powstałych w związku z indeksowaniem rat kredytu, jak również salda zadłużenia do kursu CHF. Innymi słowy, należne raty kredytowe wyliczane są z wyłączeniem stosowania kursu CHF, przy jednoczesnym zachowaniu pozostałych parametrów kredytu wskazanych w umowie, tj. min. z zastosowaniem stopy oprocentowania LIBOR. Następnie dokonuje się obliczenia różnicy pomiędzy sumą rat kredytu pobraną przez bank, a sumą rat należnych, tj. wyliczoną bez odnoszenia do kursu CHF. Tak powstała różnica stanowi wysokość roszczenia.
Z uwagi na skomplikowany charakter wyliczeń rekomendowane jest powierzenie tej czynności wyspecjalizowanemu w tej dziedzinie analitykowi.
Wskazanie wysokości dochodzonego roszczenia jest obligatoryjnym elementem pozwu.
