Takiej ekspozycji, jak „Od kuchni. Żydowska kultura kulinarna”, jeszcze nie było. Można odbierać ją na wielu poziomach. Po pierwsze, poznać jej tajniki i przepisy. Bo czy wiecie państwo, czym np. jest legendarny czulent i jak go przygotować? Czulent to potrawa zwyczajowo szykowana w piątek przed szabatem z koszernej wołowiny, fasoli, ziemniaków, kaszy jęczmiennej, cebuli, czosnku. Jej tradycje mają długą historię. Na nagraniu wideo Michael Wex, autor książek o języku jidysz i kulturze kulinarnej, zdradza, że najwcześniejszy opis czulentu pochodzi z książki z 1260 r. A przy okazji mówi, że każda żydowska społeczność ma swoją jego wersję.
Czytaj więcej
Książkę holenderskiej historyk sztuki o dwóch polskich dziełach Rembrandta czyta się jednym tchem, jak wielowątkową powieść historyczno-sensacyjną.
Wystawa udostępnia przepisy także na inne tradycyjne potrawy oraz prezentuje książki kulinarne. Ale nie poprzestaje na nich. Zabiera nas także w wielką podróż przez różne regiony świata. Życie w diasporze powoduje, że kuchnia Żydów jest niezwykle różnorodna i włącza również lokalne produkty oraz smaki.
W zasadzie kuchnia ta ma dwie odmiany. Kuchnia aszkenazyjska została spopularyzowana przez Żydów z Europy Środkowo-Wschodniej (Polska, Litwa, Ukraina, Węgry), ale jej podstawy zrodziły się w Niemczech i Francji. Pochodzi z krajów o chłodniejszym klimacie, więc są w niej pożywne produkty – śledzie, wołowina, drób, zboża oraz lokalne warzywa: cebula, ziemniaki, marchew, buraki, kapusta, ogórki.
Z kolei kuchnia sefardyjska mieszkańców basenu Morza Śródziemnego oraz Żydów orientalnych wiąże się z owocami i warzywami cieplejszego klimatu, jak oliwki, bakłażany, cukinie, karczochy, papryka, pomidory, soczewica. Sięga także po jagnięcinę i ryby. Łączy wiele wpływów, m.in. bliskowschodnie, północnoafrykańskie, azjatyckie.
