Jakub Żulczyk w „Dawno temu w Warszawie” przełamuje największe tabu życia polityczno-społecznego

Wozy bojowe, jednostka antyterrorystyczna, pięć spektakularnych nalotów policji na imprezy gangusów, ich ruskie „psy wojny”, strzelanina w Sky Bar, demonstracja po orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego w sprawie aborcji, gala MMA oraz w teatrze z udziałem prezydenta Warszawy – to wszystko zobaczymy w serialowej ekranizacji powieści „Dawno temu w Warszawie”. Co najmniej!

Na razie czytelnicy mogą sobie to wyświetlić w wyobraźni. Prawdę, która uwiarygodnia fikcję, a także fikcję, która przemienia się w prawdę, podgrzewając temperaturę lektury do poziomu, który w tabloidach i portalach WWW nazywa się klikalnością.

Niby-foby

W nowej obsadzie Żulczyka, poza gwiazdami pierwszej części, czyli Jackiem, Dariem i Martą, są, uwaga!, dawny aktor Warlikowskiego Kamil, trans-youtuberka Michałka, która ośmiesza celebrytów, gangsterzy Pruszkowa oraz nieświętej pamięci ministrowie Sekuła i Dębski, przywołani z przeszłości. Mamy Warszawę współczesną i tę dawną, z początków transformacji, klubów i dilerki, spowitą mgiełką nostalgii. Obu tych stolic Żulczyk staje się kronikarzem, jak kiedyś Bolesław Prus. Zaś liczbą ekranizacji i zdolnością do łączenia tego, co ważne i popularnie podane, goni Tadeusza Dołęgę-Mostowicza, zyskując miano znachora przeintelektualizowanej polskiej prozy.

Czytaj więcej

Literatura

Żulczyk wygrał z prezydentem, króluje w księgarni i w streamingu

Po sukcesie serialu „Warszawianka” Jakuba Żulczyka z Borysem Szycem, do księgarni trafiła nowa książka pisarza „Dawno temu w Warszawie”. Niedługo premiera serialu „Informacja zwrotna” z Arkadiuszem Jakubikiem.

Motto wziął ambitnie z „Widnokręgu” Wiesława Myśliwskiego, jednak bohater diler Jacek, fan Bacha, rzucił studia na ASP, bo w świecie sztuki panuje feudalizm i udaje się jednemu na 10 tysięcy, a w świecie dilerki sukces odmierza sprzedaż i kasa. Podobnie jak na rynku gangsterskich thrillerów, jakie pisze Żulczyk, prawda?

Najważniejsze jest jednak to, że w nowej książce wydobywa na światło dzienne bodaj najbardziej stabuizowaną kwestię życia polityczno-społecznego, która w kilku już kampaniach wyborczych, a na pewno w czasie prezydenckiej, dała zwycięstwo PiS i Andrzejowi Dudzie. Z jednej strony chodzi o straszenie konserwatywnej części społeczeństwa widmem LGBT+, z drugiej zaś o ukrytą jak trup w szafie kwestię niby-fobów, którzy nie chcą z szafy wyjść, by dokonać coming outu.

Kto to? Ano ci, którzy w publicznych debatach prężą mięśnie heteroseksualizmu, uderzając w mniejszości seksualne, a de facto walczą o gwarancję nietykalności i immunitet takiego życia seksualnego, którego innym odmawiają i zakazują. Bo „najbardziej nienawidzi się własnych pragnień, jeśli ktoś odpowiednio wcześnie ci ich zabroni”.

Czytaj więcej

Literatura

Milion sprzedanych książek Szczepana Twardocha w WL

Łączny nakład książek Szczepana Twardocha, sprzedanych pod szyldem Wydawnictwa Literackiego, przekroczył właśnie milion egzemplarzy.

Jednocześnie Żulczyk, choć znany z krytyki prezydenta Andrzeja Dudy za spóźnione gratulacje dla Joe Bidena, jako autor nie zamierza być stronniczy w przydzielaniu monopolu na prawdę. Nie przylepia akcyzy koszerności tylko liberałom. Opisując Azyl, schronisko dla queerowej młodzieży prowadzone przez Martę Pazińską, nie tworzy z niej pomnika spiżowej matki Polki w lewicowym wydaniu. Dostajemy portret społecznej wrażliwości wobec nieheteronormatywnych dzieciaków uciekających z domów, gdzie nikt ich nie rozumie albo jest przemoc.

Jednak Pazińska ma też swoje słabości i nałogi, nie zawsze sprawdza się w roli samorzutnego pedagoga i sama wymaga terapii. Jeśli ma przeciwko sobie konserwatywne rodziny, które wypierają własne błędy i szczują na Azyl rządowe gazetki sterowane przez Orlen, to radny lewicy też w szemranych biznesach może się zaplątać.

Żulczyk nie waha się podjąć problemu uzależnień od ciężkich narkotyków w tęczowym środowisku ani związanej z tym prostytucji. A o sexworkingu, ułaskawionym od oskarżeń przez młodą lewicę, pisze, nie pomijając patologii. Wszystko bowiem podporządkowane jest wiarygodności naczelnej idei, by dobra lub zła nie wiązać tylko z jednym środowiskiem, a tym bardziej z seksualną tożsamością. Jednocześnie nie da się ukryć, że źródeł patologii Żulczyk dopatruje się w niektórych zakazach i państwowym monopolu. Mafiosi handlujący narkotykami wcale nie są za ich legalizacją, ponieważ zakazany owoc zawsze lepiej się sprzedaje.