Stanisław Biernat: Czy Izba Kontroli nie jest sądem w całości czy tylko częściowo ?

Czy Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych SN nie ma statusu sądu w całości czy tylko częściowo?

Publikacja: 11.01.2024 11:42

Sąd Najwyższy

Sąd Najwyższy

Foto: Adobe Stock

Wiele już powiedziano i napisano o głośnych postanowieniach Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych ( dalej: Izba Kontroli albo IKNiSP) Sądu Najwyższego w sprawie utraty mandatów poselskich Macieja Wąsika (z 4 stycznia 2024 r.) i Mariusza Kamińskiego (z 5 stycznia 2024 r.). W dyskusjach zwraca się uwagę przede wszystkim na treść tych postanowień i swobodne podejście IKNiSP do zakresu zaskarżenia, a także rekordową sprawność w rozpoznaniu spraw w ciągu kilku godzin od otrzymania akt  albo ich kserokopii.

Jak Izba Kontroli rozumie wyroki europejskie

Warto się jednak przyjrzeć innemu zagadnieniu, rozważanemu w uzasadnieniach do omawianych postanowień. Izba Kontroli odnosi się bowiem także do ocen dotyczących jej statusu zawartych w znanych wyrokach TSUE i ETPC. W komunikatach prasowych po obu postanowieniach IKNiSP znajduje się niemal identyczny passus:

„Postanowienie Sądu Najwyższego zapadłe w sprawie zainicjowanej odwołaniem od postanowienia Marszałka Sejmu o stwierdzeniu wygaśnięcia mandatu poselskiego stanowi sprawę publiczną w rozumieniu art. 26 § 1 pkt 11 u.SN, w której wyłącznie właściwą jest Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego. Materia tej sprawy leży całkowicie poza zakresem kompetencji przekazanych organom Unii Europejskiej. Z tego względu, na właściwość IKNiSP w tej sprawie nie ma żadnego wpływu wyrok TSUE z 21 grudnia 2023 r C-718/21. Jednocześnie, utrwalone orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka przesądza, że sprawy dotyczące uzyskania bądź utraty mandatu poselskiego nie stanowią sprawy cywilnej ani karnej w rozumieniu art. 6 ust. 1 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (sprawa Barski i Święczkowski przeciwko Polsce, skargi nr 13523/12 i 14030/12 § 57 i cytowane tam orzecznictwo). Z tego względu, kompetencji IKNiSP do orzekania w tych sprawach nie dotyczą zastrzeżenia ETPCz sformułowane na gruncie art. 6 ust. 1 EKPCz w wyroku z 8 listopada 2021 w sprawie Dolińska-Ficek i Ozimek przeciwko Polsce (skargi 49868/19 i 57511/19) lub w wyroku z 23 listopada 2023 r. Wałęsa przeciwko Polsce (skarga nr 50849/21)”.

Powyższe stwierdzenia są błędne i należy je sprostować, aby nie wprowadzały zamętu w opinii publicznej. Oba europejskie trybunały, zarówno luksemburski, jak i strasburski, odmówiły IKNiSP statusu niezawisłego i bezstronnego sądu ustanowionego na mocy ustawy w całości, a nie tylko częściowo. Ilustrują to stwierdzenia, które warto przytoczyć.

Czytaj więcej

Izba Kontroli Nadzwyczajnej SN orzeknie o ważności wyborów do parlamentu

Jak TSUE ocenia Izbę Kontroli SN…

W wyroku z 21 grudnia 2023 r. TSUE stwierdził, w pkt 77, że wszystkie elementy zarówno systemowe, jak i dotyczące konkretnych okoliczności faktycznych, które charakteryzowały powołanie sędziów IKNiSP, skutkują tym, że ten organ nie ma statusu niezawisłego i bezstronnego sądu ustanowionego uprzednio na mocy ustawy w rozumieniu art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE w związku z art. 47 akapit drugi karty praw podstawowych. Całokształt owych elementów może bowiem budzić w przekonaniu jednostek uzasadnione wątpliwości co do niepodatności zainteresowanych i składu orzekającego, w którym zasiadają, na czynniki zewnętrzne, w szczególności bezpośrednie lub pośrednie wpływy krajowej władzy ustawodawczej i wykonawczej, oraz co do ich neutralności względem ścierających się przed nimi interesów. Tego rodzaju elementy mogą prowadzić do braku widocznych oznak niezawisłości lub bezstronności tych sędziów i tego organu, co mogłoby podważyć zaufanie, jakie sądownictwo powinno budzić w tych jednostkach w społeczeństwie demokratycznym i w państwie prawnym.

… a jak ETPC

Z kolei ETPC, w wyroku w sprawie Dolińska-Ficek i Ozimek przeciwko Polsce, przypomniał, że pojęcie sądu „ustanowionego ustawą” w rozumieniu art. 6 ust. 1 EKPC, ma w szczególności na celu ochronę sądownictwa przed wszelkimi bezprawnymi wpływami zewnętrznymi, w szczególności ze strony władzy wykonawczej, ale także władzy ustawodawczej lub wpływami w ramach samego wymiaru sprawiedliwości, obejmuje poszanowanie przepisów krajowych dotyczących powoływania sędziów, które powinny być sformułowane w sposób jednoznaczny (§§ 272–280). Trybunał strasburski stwierdził, że powoływanie członków zasiadających w składach orzekających IKNiSP odbyło się z oczywistym naruszeniem podstawowych przepisów krajowych regulujących procedurę powoływania sędziów (§§ 281–338). Wskazał przy tym na brak wystarczających gwarancji niezależności KRS w nowym składzie od władzy ustawodawczej i wykonawczej. Wywiódł z tego, że powołanie sędziów do IKNiSP nastąpiło z naruszeniem konstytucyjnych zasad funkcjonowania KRS, w tym zasady podziału władzy oraz zasady niezależności sądownictwa, w związku z czym sędziów tych nie można uznać za niezawisłych i bezstronnych (§§ 309–312 i 320). ETPC uznał, że powołania sędziów dokonane w takich okolicznościach wskazywały na całkowite lekceważenie przez władzę wykonawczą autorytetu, niezależności i roli sądownictwa i miały na celu zakłócenie toku sprawowania wymiaru sprawiedliwości, w związku z czym należy uznać, że stanowiły one rażące naruszenie art. 6 ust. 1 EKPC i były rażąco niezgodne z zasadą państwa prawnego (§§ 330 i 338). Wagę tego naruszenia potwierdzają dodatkowo fundamentalne znaczenie i wrażliwy charakter spraw należących do właściwości IKNiSP.

Izba Kontroli w całości nie jest sądem

Z przytoczonych fragmentów wyroków wynika, że trybunały europejskie, stwierdziły brak niezawisłości i bezstronności IKNiSP i jej sędziów w całości, we wszelkich przejawach jej funkcjonowania. Grzechem pierworodnym jest niezgodna z konstytucją kompozycja i sposób funkcjonowania KRS, desygnujących kandydatów na sędziów Izby.

Jeśli ktoś szukał weryfikacji surowych ocen TSUE i EPPC dotyczących IKNiSP, znalazł je szybko we wspomnianych na wstępie postanowieniach z 4 i 5 stycznia 2024 r. Samo użycie terminu „postanowienie” nie jest nawet stosowne.

Czytaj więcej

Połączone obrady sędziów SN mogłyby zakończyć konflikt ws. wygasłych mandatów

Stanisław Biernat, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, sędzia Trybunału Konstytucyjnego w stanie spoczynku, były wiceprezes Trybunału

Wiele już powiedziano i napisano o głośnych postanowieniach Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych ( dalej: Izba Kontroli albo IKNiSP) Sądu Najwyższego w sprawie utraty mandatów poselskich Macieja Wąsika (z 4 stycznia 2024 r.) i Mariusza Kamińskiego (z 5 stycznia 2024 r.). W dyskusjach zwraca się uwagę przede wszystkim na treść tych postanowień i swobodne podejście IKNiSP do zakresu zaskarżenia, a także rekordową sprawność w rozpoznaniu spraw w ciągu kilku godzin od otrzymania akt  albo ich kserokopii.

Pozostało 92% artykułu
Opinie Prawne
Tomasz Siemiątkowski: Szkodliwa nadregulacja w sprawie cyberbezpieczeństwa
Opinie Prawne
Tomasz Pietryga: Czy wolne w Wigilię ma sens? Biznes wcale nie musi na tym stracić
Opinie Prawne
Robert Gwiazdowski: Awantura o składki. Dlaczego Janusz zapłaci, a Johanes już nie?
Opinie Prawne
Łukasz Guza: Trzy wnioski po rządowych zmianach składki zdrowotnej
Materiał Promocyjny
Klimat a portfele: Czy koszty transformacji zniechęcą Europejczyków?
Opinie Prawne
Tomasz Pietryga: Rząd wypuszcza więźniów. Czy to rozsądne?