Krzysztof Janik: Co z aborcją? List otwarty do Szymona Hołowni i Władysława Kosiniaka-Kamysza

Szanowni Panowie!

Z niejakim zdumieniem przyjmuję Wasze niejasne stanowisko w kluczowych sprawach dla sporej części naszego społeczeństwa. Chodzi mi tu o kwestie roli kobiety w podjęciu decyzji o aborcji własnego płodu oraz o zgodę na małżeństwa jednopłciowe.

Uważam, że tworząc koalicję demokratyczną i wspólny front przeciw konserwatywnej polityce PiS, umawialiście się nie tylko na odbicie TVP i podział urzędów, ale i na coś więcej. Na modernizację Polski, w tym zwłaszcza na unowocześnienie polskiej mentalności, na wyrwanie się z pseudo sarmatyzmu, a zarazem z nawyków i sposobów myślenia osadzonych głęboko w – nie zawsze chlubnej – polskiej historii. Na zawrócenie z drogi wiodącej na Wschód i energiczny marsz na Zachód.

Z PiS na radykalne hasła nie wygracie

Widzę dwa powody Waszego pokrętnego stanowiska. Pierwszy ma charakter polityczny. Wydaje się Wam bowiem, że w obliczu perspektywy rozpadu PiS macie szansę na zagospodarowanie jego elektoratu. To rozumowanie ma dwie słabości.

Pierwsza ma charakter taktyczny. Prawo i Sprawiedliwość w czasie długoletniej obecności na polskiej scenie politycznej i w ciągu ośmiu lat rządów ukształtowało masy zwolenników. Część z nich ma charakter koniunkturalny. W administracji rządowej, w spółkach Skarbu Państwa rozsiadło się tysiące zwolenników upadłej władzy, które czas Waszych rządów odbierają i odbierać będą jako zagrożenie dla swojego dorobku życiowego. Polityka „czystek” nowego rządu nie przekona ich do zmiany poglądów, a ci, którzy deklaratywnie Was poprą, uczynią to z niskich pobudek. Zysk polityczny i merytoryczny z tej grupy będzie niewielki.

Inny natomiast problem to zwykli wyborcy PiS-u, nasi współobywatele, Rodacy. Tych PiS zgromadził pod rozmaitymi hasłami, w tym także nagannymi, jak nacjonalizm, antysemityzm itd. Ale przede wszystkim wokół Prawa i Sprawiedliwości zgromadził ich lęk. Przed utratą życiowego statusu, zmianą otoczenia, przed obcymi, przed nowoczesnością w rozmaitych jej wymiarach. Nie wygracie konkurencji z PiS-em na tym polu, jesteście tu o wiele mniej wiarygodni.

Wygracie za to, prowadząc politykę oswajania ich ze współczesnością, przygotowania do nowych wyzwań. Ta polityka ma wymiar strategiczny, musi trwać wiele lat. Sojusznikiem jest tu czas, bo część tego elektoratu to seniorzy, których nieuchronnie zastępować będą nowe pokolenia, bardziej odważne w relacjach z rzeczywistością.

Rozumiem, że chcecie być długo jeszcze obecni na scenie politycznej. Warto zatem pomyśleć, jaką strategię obecności wśród młodych pokoleń chcecie przyjąć, zwłaszcza, że młodzi strategii kluczenia na ogół nie akceptują.

Czytaj więcej

Opinie polityczno - społeczne

Michał Szułdrzyński: Sondażowa mijanka PO i PiS. Hołownia ma powody do niepokoju

Sondaż IBRiS pokazuje, że polaryzacja sprzyja dwóm największym graczom – PO i PiS (mimo że ten ostatni traci poparcie). Trzecia Droga, Konfederacja i Lewica muszą w tej sytuacji przemyśleć siebie na nowo. Ta ostatnia stawia zatem na liberalizację aborcji.

Musicie wybrać, czy idziecie z Kościołem czy polskim Episkopatem

Tu dochodzimy do drugiej kwestii, która moim zdaniem ma wpływ na Waszą niechęć do zajęcia wyraźnego stanowiska w tej kwestii. To kwestie światopoglądowe, inspiracje religijne, które szanuję i traktuję poważnie. Tu musicie wybrać, czy jesteście z Kościołem (wspólnotą wiernych) czy z polskim Episkopatem.

Trzeba być ślepym, aby nie zauważyć jak drogi tych grup się rozjeżdżają. Kościół powszechny, chrześcijanie, lepiej rozumieją wyzwania współczesności, niż ich pasterze. Ich przywódca abp Gądecki występuje przeciw ustawie o dofinansowaniu in vitro, nie bacząc na potrzebę posiadania dzieci przez tysiące katolików i na potrzeby naszego narodu, który zmaga się z kryzysem demograficznym. Biskupi milczą, gdy Dykasteria ds. Nauki Wiary ogłasza „Fiducia supplicans”, dokument dopuszczający możliwość błogosławienia par „nieregularnych”, w tym tworzonych przez osoby tej samej płci.

Z kim zatem chcecie sojuszu: z unowocześniającym się społeczeństwem, z Papieżem Franciszkiem czy z coraz bardziej skostniałymi urzędnikami w sutannach?

Czytaj więcej

Plus Minus

Tomasz Terlikowski: Episkopat czy ePiSkopat

Kolejne publiczne wypowiedzi przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski dowodzą, że pod przewodnictwem abp. Stanisława Gądeckiego Kościół stracił zdolność mówienia własnym językiem.

Tu mamy do czynienia z dwoma porządkami: teologicznym i państwowym. Nie jestem specjalistą od tego pierwszego. Z lekcji religii odbywanej za komuny pamiętam jedynie, że Pan Bóg wyposażył człowieka w wolną wolę, czyli uczynił go odpowiedzialnym za swoje czyny i zaniechania. Natomiast jeśli chodzi o porządek państwowy, to tu rzecz jest jasna. W państwie obowiązuje jeden porządek prawny i wiele porządków moralnych. Są czyny nieetyczne, godne potępienia i są czyny karalne. Tam, gdzie państwo usiłuje prokuratorem i pałką policyjną wkraczać w porządek moralny, to już nie jest demokracja. To zawsze się kończy źle dla państwa. Powrót do PRL-u w tym zakresie nie jest możliwy.

Jeden z biskupów polskich bp Damian Muskus mówi o tym wprost: „Najgorsze co może zrobić człowiek Kościoła, uczeń Jezusa, to zmuszać innych do przyjęcia zasad Ewangelii, wpajać je poprzez moralizowanie, zastraszanie czy stosowanie pustej propagandy”. Czyż nie do Was mówi?

Prawica na całym świecie się zmienia. A Wy?

Dodajmy w tym miejscu, ze nie ma jednej moralności, jest ona rzeczą historycznie zmienną, a państwo ma na to umiarkowany wpływ. „Tam gdzie zaczyna się sumienie człowieka, kończy się państwo” – mawiała Margaret Thatcher, przedstawicielka prawicy, jak dobrze pamiętam. Ta sama prawica – chrześcijańska, bo niemiecka CDU – uznała małżeństwa jednopłciowe. W tę stronę, nauczycielskiej misji Kościoła, idzie Franciszek. A Wy, w którą stronę chcecie iść?