Jej przewodniczący, Andrzej Czuma doszedł do wniosku, że skoro nie ma na żadnych dowodów, to sejmowa komisja powinna wyciągnąć z tego faktu wnioski.
Taka lekcja mogłaby mieć pozytywny wpływ na polską politykę. Ale Polska pod rządami PO to nie Ameryka z filmów Franka Capry. W naszych warunkach wzorcem jest przewodniczący innej komisji, Ryszard Kalisz, któremu nie przeszkadza brak dowodów, a wystarczy „atmosfera” tworzona podobno przez rząd Jarosława Kaczyńskiego. Ta atmosfera miała spowodować śmierć Barbary Blidy i dlatego „odpowiedzialni” za nią liderzy PiS powinni stanąć przed Trybunałem Stanu.
Komisja Czumy tak jak komisja Kalisza nie została powołana po to, aby bawić się w roztrząsanie winy, tylko aby znaleźć dla niej uzasadnienie. Jest to o tyle istotne, że pomimo odpolitycznienia po swojemu przez władze PO prokuratury i jej najlepszych chęci, nie potrafiła ona znaleźć żadnych dowodów na naruszanie norm prawnych przez PiS.
Nic dziwnego, że nie tylko ugrupowanie Czumy było poruszone niewykonaniem partyjnego planu, ale z oburzenia zatrzęsły się opiniotwórcze ośrodki i media III RP. Sięgnięto do klasycznego rejestru insynuacji, koryfeusze żurnalistyki zastanawiali się: na ile postawą Czumy powodowała zawiść i chęć zemsty, a na ile poseł został skorumpowany przez PiS. Sytuacja stawała się trudna, bo jeśli nikt nie potwierdzi policyjnego charakteru państwa PiS, na którym zbudowana została polityczna poprawność ostatnich sześciu lat…
