Przepisy wprowadzające do kodeksu karnego obligatoryjny przepadek pojazdu za jazdę w stanie nietrzeźwości (powyżej 1,5 promila), pijanych sprawców wypadków (powyżej 1 promil) oraz kierowców, którzy byli już karani za jazdę w stanie nietrzeźwości (niezależnie od stężenia) zostały uchwalone przez Sejm poprzedniej kadencji. Pierwotnie miały wejść w życie w październiku ub. roku, a później termin przesunięto na 14 marca 2024. Mimo, że po zmianie władzy nowe kierownictwa Ministerstwa Sprawiedliwości nie widziało potrzeby modyfikacji przepisów, to na dzień przed początkiem ich obowiązywania, resort uznał, że są zbyt restrykcyjne i zapowiedział zmiany.
Konfiskata pojazdów
Efektem jest projekt nowelizacji kodeksu karnego, który przewiduje odstąpienie od obowiązkowego stosowanie przepadku z uwagi na wątpliwości co do zgodności takich regulacji z konstytucyjną zasadą proporcjonalności reakcji prawnokarnej oraz równości wobec prawa. Zgodnie z projektem we wszystkich wymienionych wyżej przypadkach sąd będzie mógł, ale już nie będzie musiał stosować konfiskaty.
Czytaj więcej
Projekt znoszący obowiązkową konfiskatę aut pijanych kierowców trafił w środę do konsultacji międzyresortowych. Zgodnie z nim, przepadek pojazdu będzie zależał od decyzji sądu.
Zmiany dobre w połowie
Tyle tylko, że jest to rozwiązanie połowiczne. Zgodnie z projektowanym brzmieniem art. 178a par. 5 kodeksu karnego w razie popełnienie przestępstwa z art. 178a § 1 (jazda w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego) lub 178 § 4 (recydywa) sąd będzie mógł orzec przepadek pojazdu, chyba, że zawartość alkoholu w organizmie sprawcy przestępstwa była niższa niż 1,5 promila we krwi lub 0,75 mg/dm3 w wydychanym powietrzu.
Tyle tylko, że przestępstwo z art. 178a § 1 oraz 4 nie dotyczy jedynie jazdy w stanie nietrzeźwości, ale też pod wpływem środków odurzających. Oznacza, to że jeśli pijany kierowca miał „tylko” 1,4 promila to sąd nie będzie mógł orzec przepadku, a gdy sprawca był w pod wpływem środka odurzającego, sad będzie mógł zastosować przepadek niezależnie od stężenia niedozwolonej substancji i wpływu na zdolności psychomotoryczne kierującego.