Kiedy nastąpił koniec III RP? Spór o dokładną datę pozostawmy historykom. Niewątpliwie jednak jesteśmy w IV RP. Wyśniona ongiś przez POPiS IV RP zrealizowana została w karykaturalnej, wykoślawionej formie. Zachowanie spójności społeczeństwa i dobro państwa wymagają przejścia do V RP.
Konstytucje nie mają mocy innej niż zgoda do ich szanowania i przestrzegania w ramach funkcjonującej umowy społecznej. Jest to bodajże jedyna łącząca je cecha. Poza tym różnią się wszystkim: zakresem i szczegółowością obejmowanych zagadnień; sposobem i barierami aktualizacji; kontrolą zgodności prawa z najwyższym aktem prawnym państwa.
Czytaj więcej
Wizja przedstawiona w Powszechnej deklaracji praw człowieka jest wizją radykalnego centrum – broniącego społeczeństwa przed ekstremizmami, chroniącego wszystkich przed zmoknięciem w zalewie radykalizmów.
Rządząca od dwóch kadencji koalicja, nie mając większości konstytucyjnej, zmieniła ją de facto okrężną drogą ustaw. Jako wytrychu użyto faktu, iż w ponad 140 przypadkach, na 243 artykuły, konstytucja z 1997 r. odwołuje się do regulacji ustawą.
Przywrócenie ładu III RP nie wydaje się być możliwe w poszanowaniu formalnych instytucji, abstrahując od tego, że nie ma chyba społecznego konsensusu co do chęci powrotu do status quo ante. Akceptacja faktu, iż nie jesteśmy już w III RP, ułatwi nam szybsze odejście od obecnej mieszanki formalnych i nieformalnych reguł. Mieszanki korozyjnej dla państwa, burzącej jego instytucje i fundamenty.
