Rozmowa z Grzegorzem Hajdarowiczem, prezesem Presspubliki

Rz: Jak pan skomentuje opinie, że Presspublica zniszczyła dochodowe „Uważam Rze"?

Grzegorz Hajdarowicz:

Ze zdumieniem czytam wypowiedzi pana Pawła Lisickiego i jego  współpracowników, które wykazują ich kompletną indolencję gospodarczą. Ze szczególnym zdumieniem czytam o rzekomym zysku, jaki wypracowywało „Uważam Rze". Panowie zapominają o wysokich kosztach związanych np. z wynagrodzeniem zespołu. Pensje w „Uważam Rze" były niestandardowe, najwyższe w całej redakcji i w Polsce. Tygodnik wychodził ekonomicznie na niski plus.  Koszty były pokrywane z jego sprzedaży, bo reklamodawcy niechętnie patrzyli na reklamowanie się w „Uważam Rze". To ogromna praca zespołu biznesowego doprowadziła do tego, że w tym tytule w ogóle znalazły się reklamy, głównie dzięki pakietom reklamowym z innych tytułów.

Chciał pan sprzedać ten tytuł?

Jestem przedsiębiorcą i jeśli ktoś przychodzi i proponuje zakup, wszystko zależy od tego, jaką składa ofertę. Tyle że żadnych konkretnych ofert nie usłyszałem. Gdyby wpłynęła jakaś, przedstawiłbym ją na zarządzie i byśmy się zastanawiali. W latach 2006–2011, gdy Paweł Lisicki miał pozycję niewspółmierną do stanowiska redaktora naczelnego, de facto kierował zarządem spółki, Presspublica wykazała 44 mln zł straty. W pierwszym roku mojej działalności Presspublica wykaże zyski, mimo ogromnych kosztów restrukturyzacji, jakie ponieśliśmy. Chciałem też odnieść się do podnoszonej na rynku kwestii spadającej sprzedaży „Rz". Jest niższa z powodu likwidacji tzw. dopalaczy, czyli rozmaitych dodatków wspierających sprzedaż. Spółka ponosiła na tej działalności 7 mln zł straty rocznie. Podjęliśmy decyzję o zlikwidowaniu tej formy sprzedaży, m.in. po to, by nie powodować takich ogromnych kosztów.

Co będzie ze spółką w przyszłym roku? To nie będzie łatwy rok dla wydawców.

Spółka będzie rozwijała aktywność o dodatkowe tytuły, które będziemy chcieli wydawać. Mam na myśli zarówno te przejmowane, jak i tworzone od nowa. Chcemy, by na koniec 2015 roku przychody Presspubliki z wydawania „Rz" wynosiły 50 proc.  Pozostałe 50 proc. pochodziłoby z innych form działalności – z pozostałych tytułów oraz takich aktywności  jak konferencje i szkolenia. Z papierowych gazet ma wtedy pochodzić 50 proc. przychodów, a z elektroniki – kolejne 50 proc.

To się jeszcze na razie żadnemu wydawcy nie udało.

Na razie nie. Ale my mówimy o 2015 roku.

W pierwszym roku mojej działalności Presspublica wykaże zyski, mimo kosztów restrukturyzacji

Są prowadzone rozmowy o przejęciach nowych tytułów do wydawnictwa?

Cały czas prowadzimy jakieś rozmowy w tej sprawie. Trochę przyhamowały z uwagi na ostatnie wydarzenia w firmie. Ale można już do nich wrócić, bo, powołując nowego redaktora naczelnego „Rz", zamknęliśmy w firmie proces opanowywania sytuacji kryzysowej.

Czy pojawienie się w Presspublice na takim stanowisku osoby z Polsatu to sygnał, że możliwy jest jej alians z mediową grupą Zygmunta Solorza-Żaka?

Będziemy współpracować najszerzej, jak to możliwe, w ramach współpracy pomiędzy coraz mniej licznymi na polskim rynku krajowymi grupami mediowymi.

To może być współpraca kapitałowa?

Nie przewiduję takiej opcji. Chociaż, jeśli wejdziemy na giełdę, nie jestem w stanie zabronić nikomu kupienia pakietu akcji Presspubliki. A z planów giełdowych nie rezygnujemy – najpóźniej do połowy 2014 roku spółka planuje być na giełdzie, a być może zdarzy się to już w 2013 r.

Czemu Presspublica ogłosiła konkurs na redaktora naczelnego? To na rynku ewenement.

Chcieliśmy uspokoić sytuację i dać sobie więcej czasu. Nie można impulsowo powoływać szefa takiej gazety jak „Rz". Teraz ważne jest dla nas to, że na koniec roku będziemy mieli w firmie nowoczesny system pracy adekwatny do pracy wydawnictwa wydającego wiele tytułów – media room  obsługujący wszystkie tytuły od strony redakcyjnej.

W firmie są planowane kolejne cięcia?

Wszystko zależy od rynku i od aktywności zespołu, szczególnie w aspektach technologicznych. Bez niej trudno będzie utrzymać współpracę z osobami, które się nie wykażą. Jeśli mamy być firmą technologiczną, a nie mamy innego wyjścia, to te zmiany są konieczne. Gdyby Presspublica dziesięć lat temu zainwestowała 100 mln zł nie w drukarnie, ale w nowe technologie, dziś byłaby mistrzem świata. Ponosimy skutki błędów, także redaktora Lisickiego, który nie poprowadził redakcji w tę stronę.

Jak pan komentuje informacje o kredycie, który zaciągnął pan na zakup Presspubliki?

Nie rozumiem całego tego zamieszania z kwestiami kredytowania. Każdy przedsiębiorca prowadzi działalność, która opiera się jakoś na bankach. Nawet najbogatsi korzystają z linii kredytowej. Kredyt to także dowód na wiarygodność przedsiębiorcy, na to, że ma dla firmy plan i że ma zabezpieczenie kredytu. Biorąc pod uwagę majątek grupy Gremi, jej zadłużenie jest śmiesznie niskie. Podnoszenie tej kwestii w kontekście problemu pokazuje jakąś kompletną indolencję wypowiadających się w ten sposób. Mam w Krakowie 40 ha ziemi o wartości setek milionów złotych i w Brazylii blisko 3000 ha, a mówimy o kredycie, którego zabezpieczeniem jest jedna z działek. W ogóle nie widzę w tym problemu.  Można krytykować, ale w tym przypadku najgłośniej krytykują ci, którzy sami są najbardziej nieuczciwi. Jak mogą podnosić kwestię wiarygodności dziennikarskiej ci, którzy na komputerach mojej firmy przygotowywali konkurencyjne tytuły? Myślę, że powinni zamilknąć.