Mec. Daniłowicz: Zły stan zdrowia myśliwych nie jest przyczyną wypadków na polowaniach

Niektóre środowiska apelują o zmiany w prawie łowieckim. Oczekują m.in. zobowiązania myśliwych do badań okresowych. Jak ocenia pan ten pomysł?

Jeżeli jednym słowem, to negatywnie. Gdy się zgłasza taki postulat, należy go uzasadnić i wskazać przyczynę, np. dużą liczbę wypadków spowodowanych złym stanem zdrowia myśliwych. Tymczasem statystyki wskazują, że w ciągu ostatnich dziesięciu lat w Polsce doszło do zaledwie dwudziestu sześciu śmiertelnych wypadków z udziałem myśliwych. W żadnym z nich stan zdrowia myśliwego nie miał wpływu na wypadek! Najczęstszą przyczyną było nieprzestrzeganie przepisów bezpieczeństwa w posługiwaniu się bronią. A na to badania lekarskie nie pomogą. W ostatnich trzech latach odbyło się ponad 14 mln polowań. W ich trakcie doszło do szesnastu wypadków, wskutek których ucierpiały zaledwie dwie osoby postronne, pozostałych czternaście to myśliwi. Dla porównania - w 2022 r. było 3685 wypadków z udziałem rowerzystów, w których zginęło 170 osób, a rannych zostało 3356. W tym samym roku w wypadkach z udziałem myśliwych zginęły cztery osoby. Nikt jednak nie domaga się, aby rowerzystów zobowiązać do poddawania się badaniom okresowym.

W ostatnim czasie media kilkukrotnie donosiły o przypadkach zastrzelenia przez myśliwego zwierzęcia gatunku będącego pod ochroną. Sprawca na ogół tłumaczył się, że pomylił je z dzikiem. Czy takie sytuacje nie przemawiają za wprowadzeniem okresowych badań lekarskich, przynajmniej okulistycznych?

Takie wypadki rzeczywiście się zdarzają. Ich przyczyną nie jest jednak słaby wzrok, ale pochopnie podjęta decyzja o oddaniu strzału. Myśliwemu wolno strzelać tylko wtedy, gdy ma całkowitą pewność co do tego, do czego strzela. Wbrew pozorom, leżącego w zagłębieniu zaśnieżonej łąki żubra nietrudno wziąć za stojącego na płaskim dużego odyńca. Ale myśliwy powinien mieć tego świadomość i nie oddawać strzału, aż się nie upewni, że mierzy do dzika. W przeciwnym razie musi się liczyć z konsekwencjami. Lepszy czy gorszy wzrok nie ma tu nic do rzeczy i badania lekarskie nie zapobiegną wypadkom tego typu.

Czytaj więcej

Prawo dla Ciebie

Na polowanie po badaniach. Szykują się zmiany w prawie łowieckim

Myśliwi nie muszą obecnie weryfikować swojego stanu zdrowia. Przy okazji prac nad zmianami w prawie łowieckim planowane jest wprowadzenie dla nich obowiązkowych badań okresowych.

Podczas ostatniego posiedzenia parlamentarnego zespołu ds. ochrony zwierząt pojawił się głos przytoczony z forum łowieckiego, że 25 proc. myśliwych poluje pod wpływem alkoholu. Co pan na to?

Jestem przekonany, że nie ma żadnych wiarygodnych badań potwierdzających tę opinię. Z mojego doświadczenia wynika, że dzisiaj praktycznie nie zdarza, aby myśliwi pili alkohol w czasie polowań. Jednym z powodów jest obawa przed konsekwencjami – złapany pod wpływem alkoholu traci pozwolenie na broń, a tym samym możliwość polowania do końca życia. Często zdarza się, że na polowanie przyjeżdża policja i sprawdza trzeźwość wszystkich uczestników. W wielu przypadkach jest ona wzywana przez organizacje antyłowieckie, które chcą w ten sposób utrudnić wykonywanie polowania. Warto też podkreślić, że we wspomnianych wyżej wypadkach z udziałem myśliwych, w ani jednym przypadku przyczyną nie było wypicie przez myśliwego alkoholu.

Czy uważa pan, że wpływ na wyniki badań lekarskich mogą mieć prywatne opinie lekarza związane z jego stosunkiem do myśliwych?

Moim zdaniem to nie jest poważny argument. Nie widzę powodu aby wątpić w obiektywizm lekarzy wykonujących badania. Najlepszym argumentem przeciwko objęciu myśliwych takimi badaniami jest natomiast to, że bilans potencjalnych korzyści i kosztów przemawia przeciwko nim. Badania nie zwiększą bezpieczeństwa (bo stan zdrowia myśliwych nie jest powodem wypadków). Z drugiej zaś strony powodują one dużą niedogodność dla myśliwych. W Warszawie takie badania kosztują kilkaset złotych, nie są więc tanie. Trudno się zatem oprzeć wrażeniu, że wychodzący z kręgów wrogich łowiectwu postulat dotyczący badań lekarskich ma na celu zniechęcenie do polowania i spowodowanie, że część myśliwych w ogóle przestanie polować.

Jakie rozwiązania uznaje pan za słuszne, aby zapewnić odpoczywającym w lesie bezpieczeństwo w trakcie polowań?

Z uwagi na wspomnianą wyżej małą liczbę wypadków w trakcie polowań, trzeba się zastanowić, czy w ogóle warto coś w tej kwestii robić. Uważam, że ten problem jest sztucznie rozdmuchiwany. Zdarzają się przypadki postrzelenia naganiacza czy innego uczestnika polowania, ale bardzo rzadko zdarza się, żeby na polowaniu zbiorowym w lesie postrzelono osobę postronną.