Autorką skargi do Trybunału (SK 81/19) jest A.D. - matka, która nie poddała swojego dziecka obowiązkowym szczepieniom ochronnym, za co została ukarana grzywną. Postanowienie o nałożeniu grzywny zaskarżyła do sądu administracyjnego, ale skarga została oddalona. Podobnie jak skarga kasacyjna wniesiona do NSA. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że skoro istnieje obowiązek szczepienia dziecka, to zgodne z prawem jest nakładanie na rodziców małoletnich dzieci grzywien w celu przymuszenia do wykonania tych zabiegów medycznych.
Czytaj więcej
„Nie wiem co jest gorsze: politycy cynicznie wykorzystujący antyszczepionkowe nastroje, czy politycy wierzący w antyszczepionkowe teorie. Konsekwencje tych działań widzimy każdego dnia w komunikatach o zmarłych wskutek zarażenia COVID-19” – mówi Michał Szułdrzyński, zastępca redaktora naczelnego „Rzeczpospolitej”.
Skarżąca podkreśla, że ani ustawa o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, ani rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych, które są w przypadku szczepień źródłami prawa powszechnie obowiązującego, nie precyzują terminu, kiedy obowiązek zaszczepienia dziecka staje się wymagalny. Mimo to organy administracji publicznej, a także sądy, wyprowadzają datę wymagalności obowiązku z Komunikatu Głównego Inspektora Sanitarnego pt. Program Szczepień Ochronnych, który nie mieści się w katalogu źródeł prawa powszechnie obowiązującego.
Zdaniem A.D. przepisy o szczepieniach naruszają jej prawo do prywatności oraz prawo do decydowania o swoim życiu osobistym. Regulacje te wyłączają bowiem możliwość odmowy poddania się szczepieniom. Ograniczenie praw konstytucyjnych nie zostało bowiem określone w ustawie. Lista chorób, przeciwko którym należy zaszczepić dziecko wynika z rozporządzenia Ministra Zdrowia - aktu prawnego o randze niższej niż ustawa. Ilość dawek poszczególnych szczepionek jak również lata i miesiące, w których należy podać dziecku szczepionkę wynika już Komunikatu nt. Programu Szczepień Ochronnych
Zdaniem A.D. ograniczenie prawa do prywatności i prawa do decydowania o swoim życiu nie jest konieczne. Wskazuje ona przykłady państw (Dania, Estonia, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Finlandia, Niem-cy, Litwa, Malta, Luksemburg, Portugalia, Rumunia, Szwecja, Norwegia czy Wielka Brytania), które zniosły obowiązek szczepień prewencyjnych. W innych państwach obowiązkowe jest szczepienie mniejszą ilością szczepionek np. w Belgii czy Francji. Obowiązek szczepień w podobnym zakresie co w Polsce występuje zaś w większości w byłych krajach socjalistycznych takich jak Słowenia, Słowacja, Czechy, Łotwa, Węgry czy Bułgaria.
