Jarosław Gwizdak: Kalosze i fartuchy

Pisałem tydzień temu o triumfalnym powrocie Teatru Telewizji (publicznej), ale nie tylko ona wraca do ustawowej misji. Moja kiedyś absolutnie ulubiona i jedyna stacja radiowa – Program Trzeci Polskiego Radia – również staje się „dobrą Trójką”.

Nie, nie mam tu na myśli powrotu wszystkich prowadzących i znanych audycji – tacy dziennikarze jak Marek Niedźwiecki, Wojciech Mann czy Jerzy Sosnowski nadal są w innych rozgłośniach i kultowej Listy Przebojów Trójki czy rozmaitych „Manniaków” już nie usłyszymy. Chodzi mi o to, że Trójka na nowo staje się radiem, którego dobrze się słucha. Radiem, które zaciekawia i zmusza do myślenia.

Czytaj więcej

Rzecz o prawie

Jarosław Gwizdak: Nie chciał, ale musiał

Nie zawsze warto dać się zaszufladkować w jednej życiowej roli.

Zmuszony poczułem się na przykład w czerwcową niedzielę, słuchając wczesnopopołudniowej audycji z udziałem znanych botaników, przy okazji szefów polskich ogrodów botanicznych. Sam się zdziwiłem, jak mnie – człowieka z lekcji biologii pamiętającego głównie szkolne akwarium – wciągnęła rozmowa specjalistów.

Pokroimy łodyżkę, obejrzymy nasionko

Jednym z tematów audycji była wzrastająca popularność ogrodów botanicznych, nie tylko w ścisłym sezonie wakacyjnym.

Ogrody dla zwiększenia swojej popularności organizują również szereg dodatkowych atrakcji takich jak koncerty czy święto wielkiej dyni. „Zupełnie jak „festiwal rozpraw sądowych”, niedawno anonsowany przez jedno z sędziowskich stowarzyszeń” – przemknęło mi przez głowę.

Nie to było dla mnie w audycji najważniejsze. Usłyszałem bowiem o podziale (zapewne nie przez mitozę) środowiska botaników na dwie (nieformalne) specjalizacje. Jedni to kaloszowcy, zaś drudzy to fartuchowcy. Dawno nie usłyszałem tak trafnego i przemawiającego do wyobraźni opisu.

Myślę, że czytelnik domyślił się też od razu. Kaloszowcy to ci, którzy działają w terenie, poruszają się po – często podmokłych i błotnistych – lasach, łąkach czy polach. Tam obserwują przyrodę w akcji i naturalnym środowisku. Są jej gośćmi. Podglądają.

Fartuchowiec spędza swój czas w laboratorium. Jego narzędziami są skalpel i mikroskop, „szkiełko i oko”. To, co podgląda na łące kaloszowiec, fartuchowiec wnikliwie bada i opisuje.

Wciąż rozmyślam o kształceniu prawników. Zastanawia mnie tworzenie w liceach klas prawniczych, dumam nad programem wciąż powstających studiów prawniczych na poszczególnych uczelniach (że u nas praktyczne, a gdzie indziej europejskie, a u nich nowe technologie). Dziwię się, że aplikanci krajowej szkoły nie przepadają za symulacjami rozpraw w procesie kształcenia. Czasem ze zgrozą, czasem z rozbawieniem czytam, jak wyglądają zajęcia na aplikacjach korporacyjnych.

Odpowiedni moment

Uważam, że nadszedł już czas specjalizacji prawników i nie można znać się na wszystkim. Zastanawiam się tylko, w którym momencie kształcenia najlepiej wdrażać taką specjalizację, i nie uważam, że ma się to dziać na początku studiów.