Jerzy Szafranowicz: Reforma szpitali będzie dobrowolna

Po publikacji projektu reformy zrobiło się głośno przede wszystkim o tym, że oddziały położnicze wykonujące mniej niż 400 porodów rocznie będą zamykane.

Zastrzegam, że nie będzie określonej liczby 400 porodów rocznie jako progu likwidacji porodówki. My mówimy tylko, że dla nas najważniejsze jest dobro matki i dziecka, które się narodzi. Zauważamy, że tam, gdzie jest 300 porodów rocznie, nie ma jakości świadczenia. Lekarz, który przychodzi na dyżury, może przez miesiąc nie zobaczyć żadnego porodu. I to nie minister ani urzędnicy zadecydują o rekomendowanej liczbie świadczeń. Zostanie powołany zespół konsultantów krajowych i wojewódzkich z dziedziny położnictwa i to oni określą, jaka liczba porodów jest bezpieczna. W rozporządzeniu do ustawy pojawią się zaś zależności, takie jak odległość czy populacja. Jeżeli okaże się, że w miejscowości X jest 300 porodów, czyli za mało, żeby utrzymać oddział, ale szpital ma takie położenie geograficzne, że dojazd pacjentki w trakcie akcji porodowej jest zbyt odległy, to nikt nie będzie miał pomysłu, żeby taki oddział zlikwidować. Nawet jeżeli zdarzy się, że gdzieś będzie 200 porodów, ale w pobliżu nie znajduje się alternatywny szpital, to utrzymamy taki oddział położniczy i zabezpieczymy finansowo jego funkcjonowanie, choć taka liczba świadczeń generuje stratę rzędu co najmniej 3–5 mln zł rocznie. Chcę podkreślić, że decyzje nie będą podejmowane automatycznie.

Czy w praktyce może być tak, że żadna porodówka nie zostanie zamknięta, bo przystąpienie do reformy jest dobrowolne?

Nie. Porodówki są wyjątkiem. Jeżeli dwa odziały będą usytuowane w bliskiej odległości od siebie i jeden będzie wykonywać niewiele porodów, to taka porodówka z mocy prawa zniknie. Dobrowolność dotyczy przekazywania oddziałów między szpitalami.

Szpitale, które przystąpią do reformy, mogą liczyć na pieniądze?

Tak, ale warunkiem jest decyzja organu założycielskiego szpitala o przygotowaniu planu naprawczego dla zadłużonej placówki. My pomożemy ten plan napisać – od stycznia planujemy ruszyć ze szkoleniami liderów w województwach, którzy będą się w tym specjalizować. Plan naprawczy zadłużonego szpitala może zakładać np. połączenie oddziałów, a działania te mają zmniejszyć ujemny bilans we wskazanym okresie. Taki plan trafi do Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji, a na końcu do NFZ-u, który przeanalizuje dokument pod kątem zachowania dostępności świadczeń. Po akceptacji planu szpital będzie mógł się ubiegać o kredyt na okres dziesięciu lat w Banku Gospodarstwa Krajowego, a jeżeli realizacja planu naprawczego będzie przebiegać zgodnie z założeniami, to co roku umorzymy jedną dziesiątą tego kredytu. Drugi strumień pieniędzy to 1,2 mld zł z KPO na modernizację oddziałów, np. jeżeli szpital dogada się z innym szpitalem w bliskiej odległości i przekształci swój oddział całodobowy w oddział planowy. W takiej sytuacji jest też bonus, bo po przekształceniu oddziału 24-godzinnego w planówkę Fundusz będzie płacić szpitalowi ryczałt tak jak za oddział całodobowy jeszcze przez kolejne dwa lata. To mocne argumenty finansowe w przypadku zadłużonych szpitali powiatowych.

Czytaj więcej

Zdrowie

Bolesław Samoliński: Potrzeba prawdy w ochronie zdrowia

Za chwilę rowery zamienimy na szybkie wózki inwalidzkie – mówi profesor Bolesław Samoliński, kandydat na rektora Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.

Jakiej liczby podmiotów, które przystąpią do reformy, spodziewa się pan na początku?

Liczymy, że ok. 50 szpitali powiatowych wejdzie w takie fuzje.