Migalski: Prezydencko-partyjne trzęsienie ziemi

Pierwsza bitwa o Belweder w 1990 roku praktycznie zbudowała rodzimą scenę polityczną na kilka lat. W obozie Lecha Wałęsy ukształtowały się takie byty, jak Porozumienie Centrum, Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe czy Kongres Liberalno-Demokratyczny, a zwolennicy Tadeusza Mazowieckiego zorganizowali się w takich podmiotach, jak Unia Demokratyczna. Tamto starcie pozwoliło także zjednoczyć się różnym nurtom ruchu ludowego (tym związanym z PRL i tym będącym wcześniej wobec niej krytycznymi) czy dać nadzieję postkomunistom na przetrwanie i przyszłe sukcesy (stosunkowo dobry wynik Włodzimierza Cimoszewicza).

Następne wybory prezydenckie w 1995 roku stworzyły de facto Ruch Odbudowy Polski, na bazie niezłego startu Jana Olszewskiego. O wiele bardziej brzemienna w skutkach była elekcja z 2000 roku – wskutek katastrofalnego wyniku Mariana Krzaklewskiego powstało Prawo i Sprawiedliwość oraz Platforma Obywatelska (oczywiście były i inne czynniki sprzyjające narodzinom tych dwóch partii). Oba te ugrupowania ukształtowały polską politykę na następne ćwierć wieku.

Czytaj więcej

Polityka

Szef klubu Polski 2050: Hołownia najlepiej wpisuje się w standardy prezydenckie prezesa PiS

Zaufanie obywateli do wymiaru sprawiedliwości jest na dramatycznie niskim poziomie - powiedział w programie "Rzecz o Polityce" szef klubu parlamentarnego Polski 2050, Paweł Śliz.

Z kolei wybory 2005 roku umocniły pozycję Samoobrony jako trzeciej siły politycznej w kraju oraz... zakończyły marzenia o wspólnych rządach PO–PiS, na długie lata wykopując rów aksjologiczny między tymi formacjami. Potwierdziła to elekcja z 2010 roku (przyspieszona z powodu katastrofy smoleńskiej) – partie Donalda Tuska i Jarosława Kaczyńskiego weszły z śmiertelną wojnę ideową i polityczną. Z kolei starcie w 2015 roku dało okazję Pawłowi Kukizowi do założenia swojej formacji, a elekcja o pięć lat późniejsza pomogła Szymonowi Hołowni zrobić to samo.

Zagrać na nosie Jarosławowi Kaczyńskiemu

To tylko bardzo pobieżny przegląd wpływu wyborów prezydenckich na kształtowanie się systemu partyjnego w Polsce (zainteresowanych szczegółową analizą tego fenomenu odsyłam do mojego artykułu o tym właśnie tytule w książce mojego i profesora Rafała Glajcara autorstwa, opublikowanej w Wydawnictwie Sejmowym). Warto sobie zadać pytanie, czy najbliższa walka o najwyższy urząd w państwie nie przyniesie podobnych skutków.

O ile po stronie rządzącej żadnych niespodzianek być nie powinno (Koalicja Obywatelska wystawi swojego kandydata, Trzecia Droga także, podobnie Lewica), o tyle ciekawie może zrobić się po stronie opozycyjnej. Konkretnie chodzi o PiS, a mniej o Konfederację, choć nie można wykluczyć, że część niezadowolonych z kandydowania Sławomira Mentzena nacjonalistów postawi na Grzegorza Brauna czy Krzysztofa Bosaka. To jednak miałoby mniejszy wpływ na rodzimą scenę polityczną niż rozłam w łonie szeroko rozumianej Zjednoczonej Prawicy.

Czytaj więcej

Polityka

Wybory prezydenckie 2025. Nowy sondaż: Wiemy jak wypadają różni kandydaci PiS. Jest też Jacek Siewiera

W najnowszym sondażu prezydenckim, przygotowanym przez IBRiS dla Onetu, sprawdzono jak w starciu z Rafałem Trzaskowskim z Koalicji Obywatelskiej poradziliby sobie w wyborach prezydenckich Mateusz Morawiecki, Mariusz Błaszczak i Kamil Nawrocki, potencjalni kandydaci PiS.

Tu bowiem pojawia się szansa na zagranie na nosie Jarosławowi Kaczyńskiemu. Ma na to wyraźną ochotę obecny lokator Belwederu oraz część działaczy PiS, ze szczególnym uwzględnieniem Beaty Szydło i Mateusza Morawieckiego. Ci ostatni, jeśli nie zdecydują się teraz na wejście do gry, będą musieli pogodzić się z tym, że do następnych wyborów parlamentarnych zostaną w partii anihilowani. Zatem albo teraz, albo nigdy!

Duda, Szydło i Morawiecki mogą być wyzwaniem dla prezesa PiS

Połączone siły Andrzeja Dudy i dwojga wymienionych obecnych wiceprezesów PiS byłyby nie lada wyzwaniem dla Kaczyńskiego. Problemem pozostaje jednak wybór wspólnego kandydata rebeliantów – o ile Szydło i Morawiecki wydają się poważnymi graczami, o tyle chyba głowa państwa na serio myśli o tym, by był nim... Marcin Mastalerek lub Jacek Siewiera. O ile ten pierwszy jest parodią parodii i jego start byłby katastrofą wizerunkową, o tyle ten drugi prezentuje się nieco poważniej (można nawet powiedzieć, że zbyt poważnie, bo gustuje on w srogich minach i maczystowskich pozach) – tyle tylko, że chyba właśnie pogrzebał swoje szanse odegrania roli na prawicy wywiadem, w którym wyznał, że jako anestezjolog brał udział w kilku aborcjach.

Łatwe zwycięstwo kandydata Koalicji Obywatelskiej

„Uprzejmości” medialne, które wymieniają między sobą Mastalerek oraz Mariusz Błaszczak, mogą świadczyć o tym, że obie strony (Pałac Prezydencki i Nowogrodzka) już podjęły decyzje o tym, kto w tym śmiertelnym starciu będzie ich reprezentował w przyszłorocznych wyborach. Piszę „śmiertelnym”, bo przecież jest oczywiste, że wygrałby je kandydat wskazany przez Kaczyńskiego (moim zdaniem stosunkiem 2:1), ale ostatecznym skutkiem byłoby łatwe zwycięstwo kandydata KO w drugiej turze (w takim wypadku wzrastają szanse na start samego Tuska, który obecnie może mieć wątpliwości, czy na pewno wygra).

Czytaj więcej

Polityka

Kto będzie kandydatem PiS na prezydenta? Beata Szydło: Nie jestem na krótkiej liście

– To jest być albo nie być dla Polski. Jeżeli kandydat naszego ugrupowania nie wygra tych wyborów, to sytuacja w kraju i pozycja Polski, i również to, co dzieje się tutaj w Brukseli, będzie szło w bardzo złym kierunku - mówi o przyszłorocznych wyborach prezydenckich była premier Beata Szydło.