Wystawa w Londynie. Spełnione życzenie van Gogha

Tym pokazem National Gallery uświetnia obchody swego 200-lecia. Wystawa van Gogha jest niepowtarzalną okazją, by zobaczyć ponad 60 dzieł artysty.

Ściany w każdej z sześciu sal ekspozycji pomalowano w innym kolorze korespondującym z żywiołową, pełną barw paletą van Gogha.

Dwa razy „Słoneczniki" van Gogha w National Gallery w Londynie

W centralnej sali o żółtych ścianach stajemy twarzą w twarz z najbardziej ikonicznymi „Słonecznikami” w wazonie. Możemy porównać dwie ich wersje. Pierwszą z prezentowanych artysta namalował w sierpniu 1888 roku, gdy czekał niecierpliwie w Arles na przyjazd Paula Gauguina. Zawiesił ją na ścianie pokoju w Żółtym Domu, by powitała przyjaciela. Tło na tym obrazie jest słoneczne, a na wazonie widać wyraźny niebieski podpis Vincenta. Od 100 lat ta wersja „Słoneczników” znajduje się w zbiorach National Gallery.

Drugi, przywieziony z Philadelphia Museum of Art w Filadelfii, które po raz pierwszy wyraziło zgodę na podróż dzieła, powstał w 1889 roku. Słoneczniki na nim tworzą elegancką dekoracyjną kompozycję na niebieskim tle. Wazon stojący na żółtym blacie oznakowany został także podpisem artysty, ale tym razem w kolorze czerwonym.

Przypomnijmy, że van Gogh w sumie namalował siedem wersji słoneczników w wazonach, a także wracał do nich w innych kompozycjach, co świadczy, że był to dla niego ważny motyw, bo ich żółty kolor to odbicie słońca. Słoneczne światło go fascynowało, bo jak pisał w liście do młodszego brata Theo: „Słońce, światło, które z braku lepszego słowa mogę nazwać tylko żółtym – bladożółtym siarkowym, blado cytrynowym, złotym... Jak piękny jest żółty!”.

Czytaj więcej

Malarstwo

Salvador Dali: surrealistyczne wizje i naukowe pasje geniusza

Nowa wystawa immersyjna „Dali Cybernetics” w Art Box Experience w Fabryce Norblina w Warszawie dostarcza ekscytujących przeżyć.

Nie przypadkiem na wystawie w Londynie pomiędzy „Słonecznikami” znalazł się portret Augustine Roulin, żony zaprzyjaźnionego naczelnika poczty w Arles, zatytułowany „La Berceuse” („Kołysanka”), wypożyczony przez Museum of Fine Arts w Bostonie. Vincent te trzy obrazy chciał eksponować razem na planowanej wystawie w Paryżu, o czym informował Theo, dołączając w liście do niego szkic tryptyku. Ostatecznie van Gogh nie zrealizował swego zamiaru, ale dzisiaj National Gallery pozwala nam zobaczyć na własne oczy, jak miał wyglądać.

W Londynie możemy także zobaczyć słynną „Gwiaździstą noc nad Rodanem” z szaleńczo wirującymi gwiazdami nie w wersji filmowej czy immersyjnej, ale malarskiej (przyjechała z Musée d'Orsay w Paryżu). I jest to niepowtarzalne przeżycie. Podobnie silnych emocji dostarcza oglądanie oryginałów „Żółtego domu” w Arles (ze zbiorów Van Gogh Museum w Amsterdamie) oraz skromnego pokoju artysty w nim na obrazie z kolekcji Art Institute of Chicago, jednej z wersji legendarnego „Siewcy” – głębokiej metafory życia i śmierci z Kunsthaus Zürich, autoportretu van Gogha z National Gallery w Waszyngtonie czy też zamiast portretu – pustego „Krzesła van Gogha” ze świecą (National Gallery).

Czytaj więcej

Malarstwo

Austriacka wystawa dzieł sztuki zrabowanych przez nazistów

Wystawa „Podróże obrazów” w Muzeum Sztuki Lentos w Linzu opowiada o nazistowskiej polityce i zrabowanych dziełach.

Poeci i kochankowie

Wystawa z obejmuje niepełne dwa lata twórczości van Gogha od lutego 1888 roku do maja 1889 roku, które spędził w Arles i Saint-Remy. To jednak okres niezwykłej erupcji jego talentu i odnalezienia własnego stylu, potwierdzonego wyjątkowymi dziełami. To zarazem czas dramatycznie burzliwy w życiu van Gogha, zaczynający się od jego wyjazdu z Paryża do Arles. Na południu Francji pracował początkowo w stanie euforii, marząc o stworzeniu w tym mieście kolonii artystów, snując plany o wypracowaniu sztuki przyszłości. Z przyjacielem Paulem Gauguinem prowadził długie, zaciekłe dyskusje o sztuce, ale różnice poglądów sprawiły, że ich relacje szybko zaczęły się pogarszać. To właśnie po jednej z kłótni z przyjacielem van Gogh obciął sobie ucho. Wtedy trafił najpierw do szpitala w Arles, a potem do zakładu psychiatrycznego w Saint-Rémy. Ale nie przestał malować. To czas niezwykle twórczy w życiu 35-letniego Van Gogha.

Intrygujący tytuł pokazu „Van Gogh: Poets & Lovers” („Van Gogh: Poeci i kochankowie”) nawiązuje do jego artystycznej idei, by podjąć tematy związane z poezją i miłością.