Wystawa we Wrocławiu: „Wojciech Fangor. American Dream”

Obrazy z wirującymi kołami i psychodelicznymi falami pochodzą z lat 60. i 70. XX wieku, kiedy artysta eksperymentował ze sztuką optyczną, tworząc wchodzące w interakcję z przestrzenią halucynogenne dzieła, zdające się wirować i pulsować, dostarczające zmiennych psychofizycznych wrażeń. Prace te, powstałe w procesie kreowania „pozytywnej przestrzeni iluzyjnej” , jak to określał sam Fangor, nie tracą do dziś fascynującej siły działania na widza.

Az siedem z prezentowanych 48 dzieł pochodzi z przełomowej w karierze artysty indywidualnej wystawy w Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku w 1970 roku. Fangor był jedynym polskim artystą który miał indywidualny pokaz w tym prestiżowym muzeum. Przyniósł mu on światowy sukces.

Czytaj więcej

Kultura

Nowa kolekcja Wojciecha Fibaka. Sztuka wciąga jak tenis

Pokaz nowej kolekcji Wojciecha Fibaka z obrazami Karoliny Jabłońskiej i Wilhelma Sasnala w Centrum Sztuki Współczesnej w Toruniu jest najważniejszą wystawą tego lata.

Jego prace prekursorskie wobec op-artu przyjęte zostały w Stanach z entuzjazmem Efekt ich iluzyjnego działania w Guggenheim Museum potęgowała też architektura muzeum; oglądało się je tam w ruchu, chodząc po rampie wewnątrz rotundy.

Wszystkie obrazy pokazywane obecnie we Wrocławiu powstały poza Polską. Wypożyczone je z polskich i zagranicznych kolekcji. Wiele z nich oglądamy po raz pierwszy.

Kolor w psychodelicznych efektach Fangora

- Szczególny aspekt tej wystawy polega na tym, że nie jest to wystawa typowo muzealna. – mówi „Rzeczpospolitej” kuratorka Dorota Monkiewicz. - W sposób intensywny prezentujemy na niej tylko jeden okres twórczości artysty. Zgromadziliśmy na niej w dużej ilości „koła” i „fale” , bo jest to wystawa nastawiona na psychofizyczne doświadczenie tych obrazów. Jest też kilka obrazów konstruktywistycznych , przypominających Malewicza, powstałych w okresie wiedeńskim na początki lat 60.

- Razem z Robertem Rumasem, który zajmował się aranżacją przestrzeni, staramy się ją tak ukształtować, by widz w pełni doświadczał „pozytywnej przestrzeni iluzyjnej”. Wprowadzany do niej kolor, starając się wzmocnić oddziaływanie obrazów poprzez dopasowanie do nich także koloru ścian. – tumaczy kuratorka.

Wystawa „Wojciech Fangor. American Dream” to okazja do zanurzenia się w świecie malarstwa, które nie tylko angażuje wzrok, ale całą percepcję obserwatora. Jest to opowieść o marzeniach, twórczych eksperymentach oraz drodze do ich realizacji.

Wojciech Fangor "M-40", 1973,dzięki-uprzejmości Fangor Foundation; kolekcja prywatna

Materiały prasowe/KAF

Fangor w galerii Krupa Art Foundation

Wojciech Fangor (1922 -2015) zaczynał od tradycyjnego malarstwa figuratywnego, od lat 50. rozpoczął eksperymenty z formą i kolorem. Mimo że w kraju miał już ustabilizowaną pozycję i pracował jako wykładowca na ASP w Warszawie, chciał spróbować swych sił na Zachodzie. W 1961 roku wyjechał z Polski, najpierw do Wiednia, a stamtąd do USA na zaproszenie The Institute of Contemporary Arts. Potem znów wrócił do Europy – do Paryża i Berlina Zachodniego, gdzie dostał stypendium Forda, a w 1965 do Anglii, gdzie wykładał w Bath Academy of Art w Corsham. W końcu 1966 roku wyemigrował do Stanów, gdzie mieszkał ponad 30 lat, realizując swój „american dream”; do kraju wrócił w 1999 roku.

Wojciech Fest jednym z najwybitniejszych polskich artystów XX wieku, którego twórczość obfitowała w liczne zwroty. Tworzył obrazy, plakaty, rzeźby i formy przestrzenne oraz projekty w przestrzeni publicznej. Ale najbardziej spektakularny okres twórczości Fangora przypada na okres, gdy rozwijał techniki op-artowe w latach 60. i 70.