Sprzedaż obligacji przez NBP. QT w Polsce nie ma sensu

Jaka jest rola RPP

Także prof. Ireneusz Dąbrowski uważa, że to w gestii RPP leżą istotne decyzje dotyczące portfela obligacji NBP. - Program został uruchomiony na mocy uchwały RPP. Dopóty, dopóki nie ma nowej uchwały, program jest w dyspozycji zarządu. Ale w każdej chwili RPP może przyjąć nową uchwałę na ten temat - tłumaczy "Rzeczpospolitej".

Dąbrowski przyznaje, że RPP jak dotąd nie rozmawiała o zmianach w sposobie zarządzania portfelem obligacji NBP. Uważa jednak, że taka dyskusja będzie musiałą się rozpocząć. - Decyzje będą podejmowane na przełomie lutego i marca. Zobaczymy wtedy, czy spadek inflacji jest trwały, czy oczekiwania inflacyjne są zakotwiczone. Jeśli nie, to moim zdaniem będzie trzeba wykonać jakiś ruch. O tym będziemy dyskutować w RPP - tłumaczy Dąbrowski. I dodaje, że jego wypowiedzi dla agencji Bloomberga (ukazała się w piątek) i dla "Gazety Bankowej" (ukaże się w lutym, ale fragmenty pojawiły się już w mediach) miała pokazać, że gdyby pojawiła się potrzeba zacieśnienia polityki pieniężnej, to Rada będzie miała do dyspozycji dwa narzędzia: podwyżki stóp procentowych i zacieśnienie ilościowe (QT), czyli właśnie sprzedaż obligacji skupionych w ramach SOOR.

Cel skupu obligacji

– W polskich realiach nie można stawiać znaku równości między konwencjonalnym zacieśnianiem polityki pieniężnej (podwyżki stóp – red.) i niekonwencjonalnym (QT). W Polsce zacieśnienie niekonwencjonalne, oddziałujące na gospodarkę poprzez długoterminowe stopy procentowe, nie odgrywa dużej roli – oponuje Jakub Borowski, główny ekonomista Credit Agricole Bank Polska. Przypomina, że SOOR też nie były pomyślane jako ilościowe łagodzenie polityki pieniężnej, tzn. nie miały rozluźniać warunków finansowych w gospodarce poprzez wpływ na rentowność długoterminowych obligacji. W jego ocenie był to element stabilizujący rynek obligacji w okresie ich dużej podaży w czasie pandemicznego kryzysu. Teraz, jak mówi, wyprzedaż obligacji przez NBP miałaby skutek destabilizujący rynek długu.

- Sprzedaż obligacji przez NBP mogłaby działać antyinflacyjnie tylko w taki sposób, że pogorszyłaby warunki finansowania rządu i skłoniła go do zacieśnienia polityki fiskalnej. Ale, po pierwsze, to utrudniłoby rządowi ewentualne przedłużenie tarczy antyinflacyjnej, która jest dla budżetu kosztowna. Po drugie, byłby to sygnał, że istnieje jakieś napięcie na linii rząd-bank centralny, co skutkowałoby prawdopodobnie osłabieniem złoteg. To byłoby proinflacyjne - tłumaczy Jakub Borowski.

Według niego w pierwszej kolejności, gdyby pojawiła się konieczność zacieśnienia polityki pieniężnej, RPP powinna wrócić do podwyżek stóp procentowych, chociaż to stałoby w sprzeczności z obniżkami stóp we wrześniu i październiku. - Nie widzę uzasadnienia, żeby dzisiaj myśleć o sprzedaży tych obligacji. Jeśli Rada Polityki Pieniężnej niepokoi się inflacją, to nie powinna była obniżać stóp procentowych jesienią ub.r. - mówi "Rzeczpospolitej" prof. Łukasz Hardt.

- Gdyby RPP obawiała się wzrostu inflacji, podwyżki stóp procentowych wydają się bardziej uczciwą, naturalną metodą przeciwdziałania - zgadza się Michał Dybuła, główny ekonomista BNP Paribas Bank Polska.