Biuro Pełnomocnika Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych odpowiadając na pismo (bez daty, wpływ do Biura 24 kwietnia 2017 r., znak: OBPON.ORG/333/02A/MT/2017.04) informuje, że prawo do pierwszego dodatkowego urlopu wypoczynkowego, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tekst jedn. DzU z 2016 r., poz. 2046 ze zm.) nabywa się raz. Oznacza to, że jeżeli w przeszłości pracownik nabył prawo do tego urlopu, nie musi on ponownie przepracowywać roku, a prawo do dodatkowego urlopu wypoczynkowego będzie ponownie przysługiwało od momentu zaliczenia go do stanu zatrudnienia u pracodawcy (art. 20c ustawy o rehabilitacji (...).
Co więcej, w świetle wyroku Sądu Najwyższego z 29 czerwca 2005 r. (II PK 339/04), prawo do dodatkowego urlopu wypoczynkowego przysługuje pracownikowi zaliczonemu do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, chociażby nie wystąpił do pracodawcy o przyznanie takiego urlopu.
Odnosząc się do drugiego zagadnienia, Biuro wyjaśnia, że zgodnie z przepisem § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 30 grudnia 2016 r. w sprawie świadectw pracy (DzU z 2016 r., poz. 2292) należy oddzielnie wykazywać wykorzystanie przez pracownika urlopu wypoczynkowego i dodatkowego urlopu (pkt 6 i 16 tego przepisu). Ponadto we wzorze świadectwa pracy, stanowiącego załącznik do ww. rozporządzenia, wyszczególniono odrębnie wykazanie wykorzystania przez pracownika urlopu wypoczynkowego (ust. 5 pkt 1) i urlopu dodatkowego (ust. 5 pkt 12).
Konsekwencją powyższego rozwiązania jest zatem odrębne ustalanie wymiaru urlopu wypoczynkowego i dodatkowego urlopu w przypadku osób zatrudnionych na część etatu.
