Tadeusz Bradecki (ur. w 1955 r. w Zabrzu) w 1977 roku ukończył wydział aktorski krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej, siedem lat później w tej samej uczelni otrzymał dyplom reżysera dramatu. Jako twórca jeszcze podczas studiów odbył staż w Teatrze Laboratorium Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu oraz staż aktorski u Petera Brooka. Od początku swej działalności związany był ze Starym Teatrem w Krakowie, najpierw jako aktor, następnie jako reżyser, a ostatecznie jako dyrektor naczelny i artystyczny krakowskiej sceny.
Jego osobowość artystyczną szybko docenili też twórcy filmowi i telewizyjni, zagrał m.in. u Krzysztofa Kieślowskiego („Amator", „Bez końca"), Krzysztofa Zanussiego („Constans", „Rok spokojnego słońca", „Życie za życie", „Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową", „Rewizyta"), Tadeusza Konwickiego („Dolina Issy").
W Starym wyreżyserował swoje słynne przedstawienia: autorski "Wzorzec dowodów metafizycznych", "Wiosnę w Cichym Zakątku" Nowaczyńskiego i "Rękopis znaleziony w Saragossie" Potockiego.
W latach 2003–2007 był także reżyserem Teatru Narodowego w Warszawie. W roku 1998 roku jako pedagog związał się z PWST w Krakowie. Był także członkiem indywidualnym Unii Teatrów Europy.
Był laureatem Nagrody im. Leona Schillera i Nagrody im. Konrada Swinarskiego oraz dwukrotnym laureatem Złotego Yorika za przedstawienia szekspirowskie. Otrzymał także nagrodę Sekcji Krytyków Teatralnych Polskiego Ośrodka ITI UNESCO za popularyzację polskiej kultury teatralnej za granicą.