To, że Ministerstwo Sprawiedliwości zamierza zmodyfikować projekt nowelizacji kodeksu karnego autorstwa komisji kodyfikacyjnej prawa karnego było wiadome od miesięcy. Jednak zaskakuje skala zmian. Przede wszystkim wbrew zaleceniom komisji kodyfikacyjnej utrzymano najdłuższy wymiar kary terminowej na poziomie 30 lat pozbawienia wolności (komisja postulowała jego obniżenie do 25 lat).
Co więcej, utrzymano jeden z najbardziej kontrowersyjnych przepisów – art. 10 § 2a k.k., który przewiduje możliwość wymierzania kary bezwzględnego więzienia (za wymienione przestępstwa) dzieciom w wieku pomiędzy 14. a 15. rokiem życia. Eksperci zajmujący się problematyką przestępczości nieletnich zwracali uwagę, że w praktyce oznacza to możliwość wymierzenia kary dłuższej niż całe dotychczasowe życie sprawcy, co biorąc pod uwagę realia zakładów karnych – jak mówił na łamach „Rz” dr Paweł Kobes – „gwarantuje jedynie stworzenie jeszcze bardziej zdemoralizowanego człowieka”.
Czytaj więcej
Zamiana aresztu na kucję, wydanie listu żelaznego czy wyłączenie jawności już nie będą zależały od oskarżyciela.
Konfiskata pojazdów bez zmian
Nie będzie też żadnych zmian w przepadku pojazdów orzekanych za jazdę w stanie nietrzeźwości. Mimo iż jeszcze niedawno Ministerstwo Sprawiedliwości samo przedstawiło projekt nowelizacji przepisów w tym zakresie, argumentując, że obecne uregulowanie jest sprzeczne z konstytucją. Przypomnijmy, że wcześniej tak MS, jak i komisja kodyfikacyjna proponowały, by przepadek nie był obowiązkowy. Zastosowanie tego środka miało zależeć każdorazowo od decyzji sądu. Oprócz tego komisja kodyfikacyjna proponowała rozszerzenie możliwości stosowania tego środka także na przypadki prowadzenia pojazdów w stanie nietrzeźwości w ruchu wodnym i powietrznym, a nie jak obecnie tylko lądowym. Te propozycje także nie zostały uwzględnione.
Ministerstwo proponuje też uchylenie w części ogólnej kodeksu karnego przepisów, które ograniczały swobodę sędziowskiego uznania. Chodzi o wykreślenie § 2a–2e z art. 53, określających katalog okoliczności łagodzących i obciążających (które nie są zamknięte) i sposoby rozwiązywania kolizji między nimi, a także § 1a i § 2a z art. 33 (określających minimalny wymiar grzywien uzależniony nie od stopnia winy, lecz od wysokości kary pozbawienia wolności, jaką zagrożone jest dane przestępstwo). Z art. 34 ma zniknąć § 1aa (określający wedle tego samego wzoru sztywną wysokość kary ograniczenia wolności).