W pierwszym przypadku bezskuteczność egzekucji wystąpi wtedy, gdy komornik nie zdoła ściągnąć grzywny w całości, w drugim wtedy, gdy nie zdoła ściągnąć całości kwoty będącej przedmiotem polecenia egzekucyjnego. O bezskuteczności egzekucji przesądza nieściągnięcie w całości kwoty będącej przedmiotem postępowania egzekucyjnego. W konsekwencji – jeżeli poleceniem objęta była cała grzywna, to wówczas egzekucja będzie nieskuteczna, gdy nie zostanie ona ściągnięta w całości. Z kolei gdy skazany uiścił część grzywny, a następnie wszczęto egzekucję, bezskuteczność będzie miała miejsce w przypadku nieściągnięcia całej kwoty wskazanej w poleceniu egzekucyjnym (W. Dadak, Grzywna samoistna..., s. 234–235, tak też Dąbkiewicz Krzysztof, Kodeks karny wykonawczy. Komentarz, wyd. IV Opublikowano: WKP 2018 ).
Problemy interpretacyjne
Prawo karne w bardzo małym zakresie skupia się na problemie bezskuteczności egzekucji, gdyż jest to domena prawa cywilnego. Umorzenie egzekucji nie zamyka wierzycielowi możliwości dochodzenia swoich należności od dłużnika. Umorzenie postępowania egzekucyjnego z powodu jego całkowitej lub częściowej bezskuteczności oznacza, iż aktualnie dłużnik nie posiada majątku, z którego możliwym jest przeprowadzenie przez komornika skutecznego postępowania egzekucyjnego. Wskazane jest ażeby możliwość zamiany kary grzywny została wprowadzona jedynie po bezskuteczności egzekucji ze wszystkich prawnie dopuszczalnych sposobów jej prowadzenia, a nie po ogólnym sformułowaniu bezskuteczność egzekucji. Jest to konieczne, gdyż to od wierzyciela zależy zakres prowadzenia egzekucji i z których składników majątku dłużnika ma ona być prowadzona, dlatego należy doprecyzować przepisy w tym zakresie, celem uniknięcia wątpliwości interpretacyjnych. Brak jest rozwiązań sytuacji, gdy po zamianie grzywny na prace społeczne, skazany częściowo uiści grzywnę. Wydaje się, że istnieje możliwość zmniejszenia ilości godzin prac społecznych po częściowym uregulowaniu grzywny. Konieczne jest również doprecyzowanie przepisów tym zakresie, nie pozostawiając zbyt szerokiego pola interpretacyjnego w sferze karnej.
Po uwzględnieniu wniosku przez sąd samo wykonywanie prac społecznych podlega ogólnym przepisom w tym zakresie, tj. nadzór sprawuje sąd rejonowy, w którego okręgu praca ma być wykonana, zaś czynności bezpośrednio z osobą skazaną wykonuje zawodowy kurator sądowy.
Analogiczna instytucja funkcjonuje w kodeksie wykroczeń, gdzie zgodnie z treścią przepisu art. 25 § 1 k.w., jeżeli egzekucja grzywny okazała się bezskuteczna lub z okoliczności sprawy wynika, że byłaby ona bezskuteczna, sąd może zamienić grzywnę na pracę społecznie użyteczną, określając czas jej trwania. Praca społecznie użyteczna trwa najkrócej tydzień, najdłużej 2 miesiące. ?
—Łukasz Robaszkiewicz radca prawny, Prządka Robaszkiewicz Kancelaria Radców Prawnych sp. j.
>Co mówią przepisy
Zgodnie z art. 45 kodeksu karnego wykonawczego (dalej k.k.w): jeżeli egzekucja grzywny okaże się bezskuteczna lub z okoliczności sprawy wynika, że byłaby ona bezskuteczna, sąd może zamienić grzywnę nieprzekraczającą stu dwudziestu stawek dziennych, po uprzednim wyrażeniu zgody przez skazanego, na pracę społecznie użyteczną, przyjmując, że dziesięć stawek dziennych jest równoważnych miesiącowi pracy społecznie użytecznej, z zaokrągleniem do pełnego miesiąca. Pracę społecznie użyteczną określa się w miesiącach; ustalając wymiar godzin pracy w stosunku miesięcznym, sąd kieruje się wskazaniami zawartymi w art. 53 Kodeksu karnego. ?
