Pracodawca mógł otrzymać wsparcie na rzecz ochrony miejsc pracy i dofinansowanie wynagrodzeń swoich pracowników na okres nie dłuższy niż trzy miesiące. Nie oznacza to jednak, że mógł zmniejszyć wymiar czasu pracy tylko na ten czas – zastrzegł w orzeczeniu Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie.
Kobieta zatrudniona była od 15 października 2018 r. Z powodu pandemii koronawirusa wymiar czasu jej pracy został obniżony na podstawie ustawy antycovidowej do 4/5 etatu, a 31 grudnia 2020 r. stosunek pracy został z nią rozwiązany.
Kobieta postanowiła wystąpić z wnioskiem o przyznanie zasiłku dla bezrobotnych. Prezydent miasta wydał jednak decyzję, w której co prawda uznał ją za osobę bezrobotną, ale odmówił przyznania świadczenia. Jego zdaniem nie wykazała posiadania w okresie 18 miesięcy poprzedzających bezpośrednio dzień zarejestrowania 365 dni zatrudnienia lub też innych okresów zaliczanych do nabycia prawa do zasiłku.
Czytaj więcej:
Wojewoda utrzymał w mocy to rozstrzygnięcie. Powołał się na zapisy ustawy antycovidowej mówiące, że świadczenia na rzecz ochrony miejsc pracy i dofinansowanie wynagrodzeń pracowników przysługują przez łączny okres trzech miesięcy.
