Gdy nabywca będący podatnikiem VAT, przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów podał numer przyznany mu przez dane państwo członkowskie dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych inne niż państwo członkowskie, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, WNT uznaje się za dokonane również na terytorium tego państwa członkowskiego. Wyjątek dotyczy sytuacji, gdy – stosownie do art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT – nabywca udowodni, że WNT zostało uznane za opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu ze względu na zastosowanie procedury uproszczonej w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, o której mowa w dziale XII ustawy o VAT.
Przykład
Spółka dysponująca ważnym polskim numerem VAT-UE ma zamiar rozpocząć sprzedaż do krajów bałtyckich (Litwa, Łotwa, Estonia) towarów produkowanych przez włoską firmę (włoskiego podatnika VAT UE). Spółka chciałaby zachować w tajemnicy marżę handlową, którą będzie realizować na niniejszych transakcjach. W związku z tym włoski dostawca będzie wystawiał fakturę na spółkę. Spółka będzie wystawiać fakturę na ostatecznego odbiorcę z kraju bałtyckiego (dysponującego ważnym numerem VAT UE z tych państw), natomiast towar zostanie wysłany przez firmę włoską bezpośrednio do ostatecznego odbiorcy. Transakcja będzie opodatkowana w ramach procedury uproszczonej (wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej). Oznacza to, iż pomimo że dla polskiej spółki miejscem opodatkowania WNT jest nie tylko Polska, tj. państwo, którego numerem VAT-UE spółka się posługuje, ale również kraj zakończenia wysyłki, tj. odpowiednio Litwa, Łotwa bądź Estonia, to ciężar rozliczenia VAT w kraju zakończenia wysyłki, zgodnie z procedurą uproszczoną, przechodzi na ostatecznego nabywcę i na polskiej spółce nie ciąży obowiązek rozliczenia VAT od WNT w krajach bałtyckich w związku z tymi transakcjami.
NIP z kodem PL
Przy nabyciu towarów od niemieckiego producenta spółka ABC posłużyła się numerem NIP poprzedzonym kodem PL. Powinna więc mieć na uwadze, że stosownie do art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, gdy nabywcą w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów jest podatnik VAT, przepisu art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT nie stosuje się (tzn. nie trzeba faktycznie wykazywać podatku należnego od WNT w Polsce, tj. kraju, który nadał numer VAT-UE, w sytuacji gdy WNT zostało uznane za opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, ze względu na zastosowanie procedury uproszczonej w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej) pod warunkiem wykazania przez tego podatnika (czyli przez spółkę ABC) w informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 ustawy o VAT, czynności w ramach transakcji trójstronnej dokonywanych przez niego w zakresie wewnątrzwspólnotowych nabyć oraz wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.
Jeżeli zatem spółka ABC przedmiotową transakcję, tj. nabycie od niemieckiego producenta, a następnie sprzedaż słowackiemu odbiorcy, rozliczy w ramach procedury uproszczonej dla transakcji trójstronnych i w ten sposób wykaże to w informacji podsumowującej, to nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku z tytułu WNT w Polsce, pomimo że w transakcji posłużyła się polskim numerem VAT-UE.
Drugi sposób
Konieczność opodatkowania WNT w trybie art. 25 ust. 2 in princpio ustawy o VAT (tj. w państwie członkowskim, które nadało numer VAT-UE, którym posłużył się przy WNT podatnik) nie ma miejsca także wtedy, gdy podatnik udowodni, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zostało opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.