Broń w rękach Brukseli - o zaostrzeniu dyrektywy o broni i amunicji

Mało który proces prawodawczy Unii Europejskiej wzbudzał tak wiele emocji i protestów organizacji pozarządowych jak projekt zaostrzenia przepisów dyrektywy 91/477 o broni i amunicji. Fakt, w zasadzie mało który proces prawodawczy w Brukseli nas, szarych obywateli, w ogóle interesuje. Nawet gdy w końcu dowiadujemy się, że od dziś dzięki Brukseli „ślimak jest rybą", „marchew owocem", a „woda nie nawadnia", to istotniejszego wpływu na nasze życie taka zmiana nie wywiera. Jednakże w sprawie dyrektywy o broni i amunicji rozpętała się prawdziwa batalia obywateli z administracją europejską. Tym razem chodziło bowiem o coś więcej niż tylko odzwierciedlenie interesów handlowych w skali makro. Chodziło o naszą wolność i bezpieczeństwo.

Twarzą projektów zmian jest komisarz Elżbieta Bieńkowska, która od czasu zamachów w Paryżu stara się przekonać rządy państw członkowskich, że wszelkie zło tego świata ma swe źródło w (legalnej) broni palnej. Naprzeciw niej stanęli obywatele reprezentowani przez organizacje pozarządowe i Parlament Europejski. Sam projekt zmian dyrektywy czekał od dawna w szufladzie. Jesienne zamachy w Paryżu dały wymarzoną okazję, by zmiany przeszły przez szybki proces legislacyjny. Obszerny projekt zmian dyrektywy 91/477 opublikowany został już w pięć (tak, pięć!) dni po zamachach w Paryżu. Pierwsze starcie z Parlamentem Europejskim Komisja Europejska przegrała jednak z kretesem. W lipcu tego roku do dokumentu liczącego ok 30 stron formatu A4 zgłoszono prawie 900 poprawek. Posiadacze legalnej broni odetchnęli.

AK na zakazanej liście

Nie na długo jednak, bo Komisja Europejska nie złożyła broni. Tym razem postanowiła użyć fortelu, polegającego na odwołaniu się do emocji, pisma obrazkowego i najprostszych skojarzeń. I tak, 16 listopada 2016 r. Komisja wystosowała komunikat z Parlamentu Europejskiego, domagając się wycofania z terytorium EU „wszelkiej broni z rodziny AK 47 i AR-15". Do tego zakazane ma być używanie magazynków mieszczących powyżej 10 sztuk amunicji. Zdaniem Komisji jest to broń zaprojektowana do celów wojskowych, nijak przydatna cywilom.

Wymienione karabinki AK-47 i AR-15 to: popularny kałasznikow i jego amerykański odpowiednik znany jeszcze z filmów o wojnie wietnamskiej jako M-16. To najbardziej rozpoznawalne rodzaje broni automatycznej. W pierwszej chwili chciałoby się powiedzieć: słusznie, po co komu siewnik pocisków rodem z filmów o Johnie Rambo? Tyle że takie postawienie sprawy jest ewidentną manipulacją, sztuczką socjotechniczną, na którą mamy się nabrać my wszyscy – obywatele EU.

Na czym więc polega fortel? Przybliżmy pięć oblicz kuglarstwa naszymi emocjami.

Pierwsze: jakakolwiek broń automatyczna już teraz jest w Europie zakazana. Na rynku cywilnym nabyć można wyłącznie broń samopowtarzalną, tj. taką, w której jedno naciśnięcie spustu posyła tylko jeden pocisk. Komisji nie chodzi więc o zakazanie broni maszynowej, co sugerować ma odwołanie się do AK-47 i AR-15. Nie chodzi też o zakazanie broni maszynowej, która została użyta w zamachach w Paryżu. Taka jest przecież już niedostępna komukolwiek na rynku cywilnym.

Drugie: wymieniono tylko dwa typy broni, pomijając multum innych karabinków i pistoletów maszynowych. Co więc z taką bronią jak MSBS, FAL, Uzi, MP5, Bren, Scorpion, całe rodziny broni produkcji Sig Sauer, Heckler&Koch i dziesiątek innych? Komisja Europejska ich nie wymienia z prostego powodu: mało kto potrafi je sobie w ogóle wyobrazić. Oczywiście, na nie też przyjdzie w końcu pora, ale najpierw trzeba zrobić pierwszy, mały krok, zgodnie ze znaną z psychologii społecznej techniką „stopa w drzwi". Gdy spełnimy pierwszą drobną prośbę, po niej nastąpi druga – ta właściwa. Będzie nam zdecydowanie trudniej odmówić. Urzędnicy w Brukseli mówią nam więc ewidentnie: „Zgódźcie się na kałasznikowy, a potem dopiszemy do listy całą resztę".

Wbrew logice

Trzecie: całkowicie bez znaczenia jest, do jakich celów broń była konstruowana. W istocie mało która broń nie miała pierwotnie wojskowego przeznaczenia. Przemysł zbrojeniowy nie traktuje co do zasady cywilów jako pierwotnych klientów. I tak, obecnie myśliwi strzelają z dawnej wojskowej amunicji, z dawnych wojskowych karabinów – mauserów, browningów i mosinów etc., broni niegdyś uznawanej za „snajperską". Część strzela z broni samopowtarzalnej. Przykładem radom hunter – karabin myśliwski stworzony na bazie kałasznikowa. Odwoływanie się więc do wojskowego pochodzenia konstrukcji broni ma tyle sensu co zakaz sprzedaży ferrari. Po co komu przecież sportowy samochód, gdy można nim jeździć tylko 50 km/h w terenie zabudowanym? Fakt, żadna broń nie budzi tyle emocji co sławny kałasz. I w tę emocję bije najnowszy fortel Komisji Europejskiej. Tak jakby samopowtarzalny AK strzelał „bardziej" od samopowtarzalnego sztucera czy glocka, skonstruowanych przecież też pierwotnie dla wojska i policji.

Czwarte: ograniczenie pojemności magazynka. Magazynek nie jest istotną częścią broni, jego posiadanie nie wymaga pozwolenia. A dla kogoś, kto chce zrobić innym krzywdę, bez znaczenia jest, czy weźmie ze sobą jeden magazynek z 30 nabojami, czy trzy magazynki po 10 nabojów. Sama zmiana magazynka trwa niezwykle krótko. Konia z rzędem temu, kto wyjaśni więc, kogo i przed czym ma ochronić ten zakaz. Dodajmy, że współczesne pistolety zasilane są magazynkami mieszczącymi nawet 17 i więcej naboi, a tych zakaz miałby nie obejmować.

Piąte, i chyba najważniejsze – rozpoczynając dyskusję nad rodzajami zakazanej broni, przechodzimy do porządku dziennego nad pierwotnym, fundamentalnym pytaniem: dlaczego w ogóle zakazywać legalnej broni samopowtarzalnej? A to przecież jest istotą problemu, od którego stara się uciec Komisja Europejska. Parlament Europejski powiedział raz wyraźne NIE ograniczeniu prawa do podsiadania jakiejkolwiek broni samopowtarzalnej, niezależnie od „rodziny" z jakiej pochodzi. To NIE było reakcją na odrzucenie co do zasady argumentacji, jakoby zabieg ten miał wpływ na poprawę bezpieczeństwa obywateli. Dlaczego? Bo ci, których powinniśmy się obawiać, nie stosują się do żadnego prawa. Bandyci i terroryści nie kupują broni w sklepach, nie ewidencjonują jej, nie chodzą na badania, nie są pod stałą kontrolą policji. Zdobędą taką broń, jaką uznają za konieczną. W Paryżu zabijano automatami przemyconymi nielegalnie z Bałkanów.

Mało manipulacji?

To wczytajmy się w informację prasową Komisji z 29 listopada 2016. Stwierdza, iż przyjęcie proponowanych przez nią zmian jest konieczne, „jeśli chcemy godnie uczcić pamięć ofiar zamachów paryskich".