Zaledwie kilka miesięcy temu pojawiło się w otwartym dostępie narzędzie sztucznej inteligencji ChatGPT, które – poza wieloma zastosowaniami programistycznymi, matematycznymi czy biznesowymi – z ogromną siłą oddziałuje na szeroko rozumiany sektor nauki i edukacji. ChatGPT automatycznie pisze poprawne eseje i prace na dowolny temat praktycznie w każdym języku i wykonuje te zadania błyskawicznie.
Narzędzie to – pomimo swojej niedoskonałości – jest wyrazem szerszego trendu związanego z upowszechnieniem dostępu do technologii sztucznej inteligencji (SI). ChatGPT jest jedną z wielu dostępnych dla każdego aplikacji wykorzystującej ową technologię.
Dostrzegamy pilną potrzebę refleksji na temat wpływu sztucznej inteligencji na naukę, komunikację naukową i procesy dydaktyczne, w których dotychczasowe standardy znajdują się pod silną presją etyczną, prawną i pragmatyczną, stwarzaną przez nowe aplikacje i rozwiązania technologiczne. Wprowadzenie ChatGPT wiele zmieniło w szkołach różnych szczebli, jak też w uczelniach w Polsce i na świecie. Dlatego brak zainteresowania sztuczną inteligencją lub negowanie wpływu obserwowanych zjawisk na świat naukowo-dydaktyczny może zaszkodzić zarówno instytucjom, jak i całej społeczności odpowiedzialnej za edukację.
Uważamy, że wykorzystywanie przez środowisko naukowo-dydaktyczne narzędzi sztucznej inteligencji jest oczywiste i konieczne. Jednak stosowanie ich powinno odbywać się w sposób odpowiedzialny, przejrzysty i na podstawie szeregu ustalonych i powszechnie stosowanych zasad.
Proponujemy następujący katalog reguł, które porządkowałyby ten obszar aktywności ludzkiej w ramach akademii: