Astronomowie dokonali kolejnego, ciekawego odkrycia dotyczącego supermasywnych czarnych dziur z czasów tzw. wczesnego Wszechświata. Wyniki badania podważają dotychczasowe rozumienie „zachowania” czarnych dziur. Otwierają także pole do nowego kierunku badań podobnych obiektów.
Wyjątkowa czarna dziura. Odkrycie stawia kolejne pytania
Nietypowy obiekt jest przedmiotem obserwacji grupy astronomów z NSF NOIRLab, wykorzystujących możliwości Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba. Wyniki najnowszych obserwacji opublikowano 4 listopada w czasopiśmie Nature Astronomy. Na celowniku badaczy znalazł się ekstremalny przypadek supermasywnej czarnej dziury, której nadano nazwę LID-568. Jak oceniają astronomowie, obserwowany obiekt pochodzi z okresu ok. 1,5 miliarda lat po Wielkim Wybuchu, czyli z czasu wczesnego wszechświata. LID-568 wyróżnia się na tle innych, podobnych obiektów wyjątkową „żarłocznością”. Wyniki badania czarnej dziury pozwoliły postawić teorię, że obiekt przekroczył 40-krotnie „teoretycznie dozwoloną” prędkość pochłaniania sąsiadującej materii.
Czytaj więcej
Ziemię czeka 13 kwietnia 2029 roku bliskie spotkanie z asteroidą Apophis, znaną też jako „bóg chaosu”. Szacuje się, że obiekt minie naszą planetę w odległości zaledwie 32 tys. km, co prawdopodobnie spowoduje całkowitą zmianę jego powierzchni.
LID-568: Rekordowo „żarłoczny” obiekt w kosmosie
Jak wyjaśniają autorzy badania, nietypowość czarnej dziury LID-568 polega na złamaniu pewnej teoretycznej granicy. Chodzi o limit Eddingtona (lub jasność Eddingtona), który można w dużym uproszczeniu określić jako „granicę żerowania czarnej dziury”. Mowa o ograniczeniu dotyczącym maksymalnej jasności, jaką może osiągnąć materiał otaczający czarną dziurę. Limit dotyczy także szybkości pochłaniania materii przez dany obiekt. Czarna dziura nie przekracza tego limitu, jeśli szybkość pochłaniania materii nie zaburzy równowagi pomiędzy wewnętrzną siłą grawitacyjną obiektu a zewnętrznym ciśnieniem (wytwarzanym przez ciepło opadającej materii).
Ilustracja artystyczna przedstawiająca wizualizację supermasywnej, czarnej dziury LID-568
