Sąd Najwyższy 12 czerwca 2024 r. potwierdził, że Prezes UOKiK może, poza nałożeniem kary, nakazać przedsiębiorcy również wypłatę rekompensaty poszkodowanym konsumentom.
Czytaj więcej
Choć niektóre firmy znad granicy znów zaczęły otrzymywać wyrównania za zamrożoną działalność, interpretacja przepisów wyklucza wypłaty dla innych.
Naruszenie interesów konsumentów. Dwie metody usunięcia skutków
Przedsiębiorca, któremu uprawdopodobnione zostanie naruszenie zbiorowych interesów konsumentów może zobowiązać się, w ramach art. 28 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów (dalej: u.o.k.k.), do podjęcia lub zaniechania określonych działań, zmierzających do zakończenia naruszenia lub usunięcia jego skutków.
W przypadku decyzji zobowiązaniowej wystarczające jest, by Prezes UOKiK jedynie uprawdopodobnił, że doszło do naruszenia. Dzięki temu organ skraca czas i minimalizuje środki, jakie musi poświęcić na prowadzenie postępowania. Przedsiębiorca z kolei unika kary w wysokości do 10% obrotu osiągniętego w roku obrotowym poprzedzającym rok nałożenia kary. Zamiast kary, przedsiębiorca zobowiązuje się do usunięcia skutków naruszenia, np. poprzez wydanie poszkodowanym klientom voucherów o określonej kwocie. Do nałożenia zobowiązania dochodzi w sposób konsensualny, w drodze negocjacji pomiędzy organem a przedsiębiorcą.
Poza decyzją zobowiązującą, Prezes UOKiK posiada możliwość nałożenia na przedsiębiorcę obowiązku podjęcia określonych działań na podstawie art. 26 ust. 2 u.o.k.k. Organ może więc wydać decyzję nakładającą karę, w której dodatkowo określi środki usunięcia trwających skutków naruszenia zbiorowych interesów konsumentów. Przykładem takiego środka jest obowiązek złożenia oświadczenia o określonej treści i w określonej formie. Co istotne art. 26 ust. 2 u.o.k.k. nie wskazuje natomiast wprost tzw. rekompensaty publicznej jako środka usunięcia trwających skutków naruszenia. Prezes UOKiK stosuje ją od 2015 r. w ramach tzw. uznania administracyjnego i rozszerzającej interpretacji tych przepisów.