- Przepis art. 86 ust. 13 ustawy z 1 marca 2018r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu musi być interpretowany w sposób ścisły i uwzględniający gwarancyjną funkcję tego przepisu - przesądził w środę Sąd Najwyższy. I dalej uznał, że środki zgromadzone na rachunku bankowym nie mają cech dowodu rzeczowego gdyż nie istnieją jako rzeczy, a są wyłącznie zapisami w systemie informatycznym.
W taki oto sposób SN odpowiedział na złożone pytanie jakie wpłynęło do Izby Karnej SN.
Po pierwsze: czy art. 86 ww ustawy musi być interpretowany w sposób ścisły?
A co za tym idzie, czy sześciomiesięczny okres blokady rachunku służy temu, aby prokurator ustalił, czy doszło do popełnienia przestępstwa i przedstawił zarzuty jego popełnienia oraz aby, środki pieniężne na rachunku objętym postanowieniem prokuratora, o jego blokadzie mogłyby się stać przedmiotem zabezpieczenia majątkowego. Czy też: ww przepis pozwala na przyjęcie, że ustawodawca w żadnym razie nie sformułował wymogu przejścia postępowania w fazę in personam jako jedynej możliwości dalszego wykorzystania pieniędzy pochodzących z blokady rachunku bankowego.
