Zmiany w zakresie podatku u źródła, które wejdą w życie 1 stycznia 2020 r. (a częściowo zostały wprowadzone do ustawy o CIT od 1 stycznia 2019 r.), będą miały istotny wpływ na opodatkowanie odsetek i należności licencyjnych płaconych do podatników niemających w Polsce siedziby lub zarządu (tzw. nierezydenci). Od odsetek oraz należności licencyjnych (patrz ramka) należny jest podatek u źródła w wysokości 20 proc.
Należności licencyjne, czyli jakie
Należności licencyjne obejmują przychody z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, a także środka transportu, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).
Czytaj także: CIT: rewolucyjne zmiany w podatku u źródła w 2019
Obowiązek pobrania podatku u źródła ciąży na płatnikach – osobach prawnych i fizycznych (prowadzących działalność gospodarczą) oraz jednostkach organizacyjnych niemających osobowości prawnej, które dokonują wypłat na rzecz nierezydentów ze wskazanych wyżej tytułów.
Trzeba uwzględnić umowy międzynarodowe
Przy analizie przepisów dotyczących opodatkowania transgranicznych płatności odsetek i należności licencyjnych, konieczne jest dodatkowo uwzględnienie regulacji właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Umowy te nie mogą stanowić samoistnej podstawy do opodatkowania takich płatności (jeżeli taki obowiązek nie wynika z polskich przepisów wewnętrznych). Zawierają one jednak autonomiczne pojęcia odsetek i należności licencyjnych, modyfikując w praktyce obowiązek pobrania podatku u źródła od takich wypłat.