Rzecz dzieje się w Marchii, czyli nigdzie. Turyści przepadają za Toskanią, zakochują się w Umbrii, ba, tłumami będą pędzić do nudnego jak flaki z olejem San Marino, ale żeby do Marchii to nie. Jeszcze nad Adriatyk owszem pojadą, posmażą się na plaży i już, do samolotu i do domu. Dwudziestu kilometrów od morza się nie ruszą, a tam inny, piękny świat. Marchijskie wzgórza niczym nie ustępują w malowniczości toskańskim, miasteczka w urodę oraz historię bogate, Rafael, Bramante stąd, a loretańska Madonna ani troszkę nie gorsza od innych – długo można wymieniać. Wszystko na nic, Marchia i tak jest niedoceniana.
Czytaj więcej
Na wakacjach najlepiej pić wina lokalne. Nie ma co ich wozić do Polski, bo przywiezione do domu tracą cały swój urok.
Winiarsko także. Któż poza maniakami słyszał o białym verdicchio, najbardziej znanym marchijskim szczepie? Wina czerwone to głównie montepulciano. Tu znów muszę powtórzyć, że słynne Vino Nobile di Montepulciano to wino głównie ze szczepu sangiovese (z tego samego, co chianti) robione w okolicach toskańskiego miasteczka Montepulciano, a montepulciano to czerwony szczep winogron. Hektolitrami produkowany w Apulii i Abruzji (montepulciano d’Abruzzo) najlepsze warunki do uprawy ma pod Ankoną, na wapiennych wzgórzach Monte Conero.
Tu znów muszę powtórzyć, że słynne Vino Nobile di Montepulciano to wino głównie ze szczepu sangiovese (z tego samego, co chianti) robione w okolicach toskańskiego miasteczka Montepulciano, a montepulciano to czerwony szczep winogron.
To na nich ekologiczną winnicę ma Malacari, tłoczące swe wina w Offagni, tej od świni, bliskiej nam, bo do dziś czczą pamięć 2. Korpusu Polskiego gen. Andersa, który ich wyzwalał. Wszystko to ma znaczenie, lecz ostatecznie i tak przemówić muszą wina, które serwuje mi Alessandro, uśmiechnięty właściciel. Rosato udowadnia, że montepulciano można potraktować również w ten sposób, a różowe wino, zachowując świeżość przez kilka lat, doskonale towarzyszy jedzeniu. Takie również są podstawowe czerwone Rocca – owocowe, gastronomiczne, miłe.
