Papież zaproszeń ma dużo, także do Kijowa. Wolał Budapeszt. Owszem, przed wyjazdem do Viktora Orbána przyjął w Watykanie premiera Ukrainy Denysa Szmyhala, a w sobotę spotyka się z uchodźcami ukraińskimi.
Ale przekaz jest czytelny: Węgry są teraz bliskie Franciszkowi, ma na nie trzy dni. A jeszcze dwa lata temu, przed wielką rosyjską inwazją na Ukrainę, wpadł tam na chwilę, by wziąć udział w Kongresie Eucharystycznym, i demonstracyjnie przeniósł się na parę dni na sąsiednią Słowację. Wtedy Węgry były dla Franciszka przede wszystkim symbolem polityki antyimigranckiej. To się zresztą nie zmieniło, jeżeli coś mogło zmartwić Orbána, to papieski apel o otwarcie się „bez ociągania i wymówek” na uciekających przed wojnami, biedą i skutkami zmian klimatycznych.
Czytaj więcej
"Pociesz rannych i tych, którzy stracili w wojnie swoich bliskich i spraw, aby jeńcy mogli powrócić do swoich rodzin” - mówił papież podczas orędzia wielkanocnego.
Z innych słów władze Węgier mogły się cieszyć. I cieszyły się. Od miesięcy uważają papieża za swojego sojusznika w podejściu do rosyjskiej agresji na Ukrainę, i teraz jeszcze umocniły się w tym przekonaniu. „Rosyjska agresja” to jest oczywiście moje określenie, rządzący Węgrami mówią o wojnie, którą trzeba jak najszybciej skończyć, bo giną w niej ludzie. A nie że Rosja ma się wycofać z Ukrainy i przestać mordować. W budapeszteńskich wypowiedziach Franciszka również nie pojawiła się Rosja, nie ma jej w każdym razie nawet w cytatach przedstawionych przez watykańskie media. Co jeszcze gorsze, papież znowu sugerował, że nie ma jednego odpowiedzialnego za tę wojnę, choć i tych innych łaskawie nie nazwał po imieniu.
Pojawiła się natomiast opowieść o Budapeszcie jako mieście mostów. Dosłownie - tych na Dunaju - i w przenośni, budowanych między narodami i wyznaniami.
