Chińska cenzura dotarła do Berlina. Burza w Niemczech

Prezentację książki zatytułowanej „Xi Jinping – najpotężniejszy człowiek świata" zapowiedziano na koniec października. Jej autorami są Stefan Aust, były naczelny tygodnika „Spiegel", oraz Adrian Geiges, wieloletni korespondent tygodnika „Stern" w Chinach. Prezentacja miała się odbyć online z odczytaniem przez autorów fragmentów książki na uniwersytecie Leibnitza w Hanowerze oraz na uniwersytecie Duisburg-Essen. W ostatniej chwili została jednak odwołana. W Hanowerze interweniował w Uniwersytet Tongji z Szanghaju, a w Duisburgu osobiście chiński konsul generalny. – Odwołanie wydarzenia przez oba Instytuty Konfucjusza jest niepokojącym sygnałem – oświadczyło wydawnictwo Piper, promujące biografię przywódcy Chin jako „błyskotliwą analizę władzy, kultu osobowości i autokracji".

To właśnie wywołało podejrzenia mocodawców Instytutów Konfucjusza działających na obu uczelniach, którzy zapobiegli jej prezentacji. Jak piszą niemieckie media, szefowie instytutów działali na bezpośrednie polecenie z Pekinu. Z nieformalnych informacji wynika, że zapobiegając prezentacji książki, władze chińskie miały argumentować, iż o Xi nie można mówić jako o zwykłym człowieku.

Piąta kolumna?

– Po raz pierwszy dyktatura ma zamiar wyprzedzić Zachód ekonomicznie, a teraz próbuje również egzekwować swoje wartości, które są skierowane przeciwko naszej wolności – ocenił Stefan Aust, będący obecnie wydawcą dziennika „Die Welt". Minister edukacji Anja Karliczek (CDU) wezwała nawet niemieckie uczelnie, aby przyjrzały się warunkom współpracy z chińskimi instytutami. Rekomendowała też uczelniom, aby, jak twierdzi „Spiegel", w sprawie działalności instytutów współpracowały ściśle z kontrwywiadem. W środowiskach akademickich zawrzało. Pod wpływem zmasowanej krytyki oba uniwersytety wycofały się z zakazu prezentacji książki, ale cała sprawa wywołała dyskusję na temat celowości funkcjonowania instytutów.

Instytuty Konfucjusza działają w Niemczech w większości na zasadzie partnerstwa z uczelniami wyższymi. Jest ich w sumie 19 i współpraca ta nie od dzisiaj jest przedmiotem licznych kontrowersji. Latem tego roku władze miejskie Ingolstadt podjęły decyzję o natychmiastowym zaprzestaniu dofinansowywania kwotą 40 tys. euro rocznie tamtejszego Instytutu Konfucjusza. Tak samo postąpił koncern Audi, główny sponsor instytutu, zainteresowany, jak cały niemiecki przemysł samochodowy, utrzymywaniem dobrych relacji z Pekinem.

Czytaj więcej

Praca

Niewolnicza praca Chińczyków w Rosji

Chińczycy, którzy przyjechali do Rosji do pracy w jednej z rafinerii, od miesięcy nie dostają wypłat i nie mogą wrócić do ojczyzny.

Przyczyną takich decyzji była skarga licznych organizacji praw człowieka, które wskazywały na zależność instytutów od chińskiego ministerstwa edukacji, a tym samym od Chińskiej Partii Komunistycznej, odpowiedzialnej za łamanie praw człowieka w Chinach.

Pekin rozpoczął program lokowania instytutów w wielu krajach świata w połowie pierwszej dekady tego stulecia. Były pomyślane jako centra promocji chińskiej kultury, nauki oraz języka.

– Instytuty Konfucjusza nie tylko promują język i kulturę chińską, często także rozpowszechniają propagandę skierowaną szczególnie do ludności chińskiej za granicą. Zbiega się to z celem działania Departamentu Pracy Zjednoczonego Frontu KC Komunistycznej Partii Chin. Nie jest pewnie przypadkiem, że założycielką instytutów była pani Liu Yandong, która kierowała wcześniej tym departamentem – tłumaczy „Rzeczpospolitej" Anna Marti z bliskiej FDP fundacji Friedricha Naumanna, obserwująca wydarzenia w Chinach z Tajwanu.

Nie jest tajemnicą, że wspomniany departament KPCh gromadzi dane wywiadowcze i usiłuje wpływać na znane osobistości nie tylko w Chinach, ale i za granicą.