Wystawa zatytułowana „Ślady istnienia” wszechstronnie pokazuje wkład artystki w rozwój sztuki XX wieku. Są na niej „Abakany” - monumentalne, trójwymiarowe tkane formy, które dały początek jej międzynarodowej karierze w latach 60. A także późniejsze rzeźby - figury ludzi i zwierząt z juty, sizalu i żywicy . Mówią one o kondycji ludzkiej, jednostce w tłumie i pokrewieństwie człowieka i natury. Nie brakuje też monumentalnych instalacji i rzeźb z trwałych materiałów.
W Galerii Dworcowej (działającej od czasu gdy Wrocław został Europejską Stolicy) znalazły się dzieła z pracowni artystki. Na placu przed dworcem stanęły 83 postacie z instalacji „Bambini”. W Galerii Miejskiej w Przejściu Świdnickim usytuowano „Srokę” z monumentalnej serii „Gry wojenne”. Wrocławski Port Lotniczy prezentuje „Ptaki”. Na dziedzińcu przed Synagogą pod Białym Bocianem wystawiono olbrzymią figurę z brązu, a w Muzeum Współczesnym Wrocław rzeźby „Piotr i Paweł”. W wirydarzu Muzeum Architektury zobaczymy postacie żeliwne tyłem stojące, a w Bastionie Ceglarskim – żelazne głowy ze stali kortenowej.
„Abakanowicz odrzuca wszystko, co piękne, dekoracyjne, co ubiera, kamufluje. Zdziera warstwę po warstwie, jakby ściągała skórę z człowieka. Zostaje tylko to, co niezbędne, co - być może - jedynie prawdziwe.” – pisze Mariusz Hermansdorfer, kurator wystawy i długoletni dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu, zaprzyjaźniony z artystką (dzięki niemu muzeum posiada bardzo bogatą kolekcję jej prac, pochodzących z zakupów i darów).
Z kolei Maria Rus Bojan, międzynarodowa kuratorka, która jest współautorką wrocławskiej retrospektywy zauważa: „Prace Magdaleny Abakanowicz to ślady istnienia, podkreślające wszystko to, co uważamy za ważne tu, w Europie Wschodniej. Forma nie stanowi wyłącznie wizerunku treści, jest także wiecznym śladem, w którym treść i znaczenie nie może zostać oderwane od formy. Żaden inny artysta z Europy Wschodniej nie był w stanie stworzyć form oraz treści tak głęboko oddających ludzkie losy doświadczane przez całe kraje cierpiące pod jarzmem komunizmu”.
Oczywiście dzieła Magdaleny Abakanowicz mają przede wszystkim wymiar uniwersalny. Mówią o biologicznej wspólnocie i tych samych prawach życia i śmierci wszystkich istnień i gatunków na ziemi. Dotyczą zarówno tragizmu zbiorowej i jednostkowej egzystencji, jak i dynamicznej siły odradzającego się życia. Jej prace bywają też sprzeciwem wobec totalitaryzmu. Mają również odniesienia do rozwoju cywilizacyjnego i kultury, jej mitów i rytuałów. Można je oglądać w kolekcjach najbardziej prestiżowych muzeów świata, m.in. MoMA w Nowym Jorku , Centrum Pompidou w Paryżu, Muzeum Narodowym w Sztokholmie, Stedelijk Museum w Amsterdamie, Tate Modern w Londynie, Muzeum Sztuki Współczesnej w Hiroszimie, Ogrodzie Rzeźb w Waszyngtonie. Magdalena Abakanowicz na 7. Biennale Sztuki w Sao Paulo w 1965 roku zdobyła złoty medal i reprezentowała Polskę podczas Biennale w Wenecji w 1980 roku.
Wrocławska wystawa powstała dzięki współpracy Fundacji All That Art! Wrocław, Biura Wrocław 2016, European ArtEast Foundation London, Magdaleny Abakanowicz Studio, mia Art Gallery.
