Jak szybko przerzucić wojsko do krajów bałtyckich? NATO będzie miało problem z odsieczą

O powadze sytuacji ostrzega szef Połączonego Dowództwa Wsparcia (JSEC) NATO, generał Alexander Sollfrank. Jego zdaniem najwyższy czas, aby sojusz atlantycki nie tylko wprowadził procedury, ale przede wszystkim zbudował infrastrukturę, która pozwoli na szybki przerzut ciężkiego uzbrojenia i amunicji. Niemiec wskazuje, że po poszerzeniu paktu flanka wschodnia liczy około 4 tysięcy kilometrów. Mobilność wojsk jest w tej sytuacji warunkiem powodzenia operacji odparcia Rosjan. 

– Rosja wystrzeliwuje na froncie ukraińskim 50 tysięcy pocisków dziennie. Mówimy więc o wojnie na wycieńczenie, starciu, o którego wyniku rozstrzygnie logistyka – tłumaczy Sollfrank agencji Reutera. 

Czytaj więcej

Polityka

Problem z Via Baltica. Dlaczego na granicy Polski z Litwą kończy się Europa?

W poniedziałek otwarcie obwodnicy Łomży, ostatniego w Polsce odcinka trasy Warszawa–Helsinki, kluczowej dla obrony wschodniej flanki NATO. Jej zakończenie w krajach bałtyckich zajmie lata.

To szczególne wyzwanie dla Litwy, Łotwy i Estonii. Obrona trzech krajów, która dla niektórych ekspertów wydawała się jeszcze kilka lat temu niezwykle trudna, jeśli nie niemożliwa, stała się teraz łatwiejsza dzięki przystąpieniu do NATO Szwecji i Finlandii. Państwa bałtyckie zyskały to, co wojskowi nazywają „głębią strategiczną”: mogą liczyć na zaplecze na zachód od swoich morskich granic.

Jeśli Rosji uda się zająć kraje bałtyckie, Zachód wywoła wojnę z Moskwą, aby je odbić?

W trzech stolicach nie milkną jednak obawy, że jeśli Rosji udałoby się przeprowadzić błyskawiczną operację zajęcia Litwy, Łotwy i Estonii, zanim na odsiecz przyjdą wojska alianckie, to władze w Waszyngtonie, Paryżu czy Warszawie cofnęłyby się przed otwartą konfrontacją z Moskwą – de facto trzecią wojną światową – aby odbić trzy niewielkie kraje.

Co prawda NATO wzmocniło swoją obecność w państwach bałtyckich. Na Litwie pojawiła się np. niemiecka brygada, choć będzie ona w pełni operacyjna dopiero w 2027 roku. Wciąż jednak są to siły dalece za małe, aby powstrzymać rosyjską inwazję na pełną skalę.

Szczególnie niepokojący scenariusz zakłada równoczesne uderzenie rosyjskich wojsk w południową Litwę z obwodu królewieckiego i Białorusi. Mogłoby to doprowadzić do odcięcia państw bałtyckich od Polski.

Czytaj więcej

Komentarze

Bogusław Chrabota: Via Baltica - państwa bałtyckie narażają wspólne bezpieczeństwo NATO

Może już czas, by wstrząsnąć bratnimi stolicami i realizacji Via Baltica domagać się od Litwy, Łotwy i Estonii bardziej stanowczo? Bo to przecież sprawa wspólnego bezpieczeństwa NATO i w każdej stolicy winno to być zrozumiałe.

Kto wygrałby ten swoisty wyścig na czas, zależy po części od infrastruktury. Od tego poniedziałku alianckie wojska dotrą bez przeszkód w któregokolwiek miejsce na terenie Zachodu do granicy polsko-litewskiej w Budzisku, dzięki oddaniu ostatniego odcinka Via Baltica na terenie naszego kraju: obwodnicy Łomży w ciągu trasy szybkiego ruchu S-61. Co dalej? W maju minister komunikacji Litwy Marius Skuodis zapowiedział uruchomienie do końca przyszłego roku autostrady łączącej przejście graniczne w Budzisku z Mariampolem. To około 40 km trasy. Od sześciu lat autostradą można zaś dojechać z Mariampola do Kowna (70 km). Dalej budowa autostrady do granicy z Łotwą ma się jednak dopiero zacząć. O wiele mniej zaawansowane są zaś prace nad budową Via Baltica na Łotwie i w Estonii.

Źródła rządowe z tych krajów tłumaczą „Rzeczpospolitej”, że przez pierwsze trzy dekady niepodległości to nie był priorytet. Z jednej strony ruch drogowy był tu o wiele mniejszy niż w Polsce (i na Litwie). Z drugiej w szczególności lokalny biznes kładł nacisk przede wszystkim na połączenia między portami bałtyckimi a Rosją i Białorusią. Takim biznesem zajmował się nawet mąż Kai Kallas, znanej z antyrosyjskich poglądów byłej premier Estonii, typowanej na nową przedstawicielkę ds. zagranicznych UE. 

Porażka projektu Rail Baltica

Ale nawet ten układ nie skłonił trzech krajów do budowy nowoczesnych autostrad na linii wschód–zachód. Tymczasem, pomijając specyficzny przypadek Luksemburga, to Litwa i Estonia otwierają ranking krajów, które otrzymują najwięcej środków unijnych na mieszkańca (Polska zajmuje w nim dziesiątą pozycję).